چکیده تحقیق حاضر با هدف مقایسه ی اثربخشی الگوهای تدریس pwim ، tblt و شفاهی بر پیشرفت مکالمه ی زبان انگلیسی دانش آموزان پایه ی دوم راهنمایی اجرا شده است. نمونه ی آماری این تحقیق به حجم 75 نفر، با استفاده از روش انتساب تصادفی و از میان 382 نفر از دانش آموزان پسر پایه ی دوم راهنمایی شهر رودان انتخاب شده است. این دانش آموزان به طور تصادفی در سه گروه 25 نفری انتساب پیدا کردند که شامل سه گروه آزمایش بودند. درس زبان انگلیسی با سه الگوی فوق در طول سال تحصیلی 92-91 به طور مجزا به این دانش آموزان تدریس شد. به منظور معادل سازی گروه ها وکنترل تفاوت های فردی، طبقه ی اجتماعی، علاقمندی دانش آموزان به یادگیری زبان انگلیسی و حمایت والدین، از انتساب تصادفی آزمودنی ها استفاده شد. همچنین به منظور اطمینان از هم سطح بودن آزمودنی ها در تسلط به زبان انگلیسی، پیش آزمون تعیین سطح به عمل آمد. پس از ارائه ی متغیر مستقل، در پایان سال تحصیلی با استفاده از پس آزمون استاندارد شده ی تعیین سطح زبان بخش نوجوانان کانون زبان ایران، داده های مورد نیاز جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک عاملی و آزمون t دو نمونه ای مستقل استفاده شد. یافته های تحقیق نشان دادکه میان اثربخشی الگوهای تدریس (pwim، tblt و شفاهی) بر یادگیری زبان، تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که اثربخشی الگوهای تدریس pwim و tblt بیشتر از اثربخشی الگوی تدریس شفاهی بود. در ضمن میان اثربخشی الگوی تدریس pwim و tblt تفاوت معناداری وجود نداشت. به استناد یافته های فوق چنین نتیجه گیری شد که در تدریس زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم الگوهای pwim و tblt موثرتر از الگوی شفاهی است.