یکی از بحث های مهم در فلسفه و کلام ، مسأله خیر و شر است. هدف این رساله آن بوده که با نگاهی عقلی و مستدل، شرور و رنج های مطرح شده در دار هستی برای بشر تبیین، حقیقت و ماهیت آن ها به نحو کلی روشن گردد. در این زمینه، سعی شده که از میان فلاسفه اسلامی دیدگاه ملاصدرا و از میان فلسفه غرب، دیدگاه پلانتینگا در این باب، مورد بحث و بررسی قرار گیرد. در خلال بررسی نظر ملاصدرا مشهود است که شرور، اموری عدمی هستند که در خارج واقعیت ندارند و اگر بر امری شر اطلاق می گردد، از جهت قیاس آن امر با امور دیگر و سببیت آن در عدم ذات یا عدم کمال ذات چیزی است. پس شر امری نسبی است و دخول شر در قضا و قدر الهی بالعرض است. از نظر وی، جایگاه شر، عالم ماده است و این دلیلی بر انکار و رد نظام احسن و صفات کمالی خداوند نمی تواند باشد. بر مبنای اصول حکمت ملاصدرا آن چه درخارج منشأ اثر است، وجود است، و وجود مساوق با خیر است. پس بازگشت شرور به ماهیت موجودات است، و در عالم، مقدار خیرات نسبت به شرور، بیشتر است، و اگر شرور بیشتر ازخیرات، به نظر می رسد، ناشی از دیدگاه جزئی-نگری انسان و جهل او است. از طرفی کسی که در عصر حاضر به دفاع از باورهای دینی پرداخته، پلانتینگا است، که در جواب جی ال مکی با طرح جهان های ممکن و این که قدرت بی نهایت خدا شامل برخی از جهان ها نمی-شود و آن جهان، عالمی است که انسان ها در آن مختار باشند اما جملگی خیر اختیار کنند، قصد دارد اثبات کند، جمع قضایای مورد باور انسان متأله با وجود شرور نه تنها تناقض صریح ، بلکه تناقضی ضمنی نیز ندارد. پلانتینگا و ملاصدرا بر این نکته توافق دارند که قدرت خداوند شامل فرض جی ال مکی نمی شود اما برای عدم شمول، هر یک دلیلی جداگانه دارند.

نقش پس انداز در تعیین سرمایه گذاری و رشد اقتصادی، ازجمله موضوعاتی است که همواره در تنظیم سیاست ها و نظریه های اقتصادی مد نظر بوده است. در این مطالعه سعی شده است با استفاده از روش هم انباشتگی جوهانسن- جوسلیوس، رابطه بین پس انداز و رشد اقتصادی در ایران طی دوره 1340-1386 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. همچنین تلاش شده است تا نوع رابطه علیّت بین پس انداز و رشد اقتصادی با استفاده از آزمون علیّت گرنجری بر مبنای الگوی تصحیح خطای برداری تعیین گردد. نتایج آزمون هم انباشتگی جوهانسن - جوسلیوس نشان می دهد که یک رابطه هم انباشتگی مثبت بین متغیرهای مذکور وجود دارد. همچنین نتایج آزمون علیّت گرنجری کوتاه مدت و بلندمدت نشان می دهد که در کوتاه مدت رابطه علی یک طرفه از طرف رشد اقتصادی به پس انداز وجود دارد و در بلندمدت، هیچ رابطه ی علی بین رشد اقتصادی و پس انداز به اثبات نمی رسد. در نتیجه می توان از آن به این حقیقت رسید که در ایران منابع لازم برای رشد اقتصادی در بلندمدت از طریق منابعی غیر از پس انداز (همانند درآمدهای نفتی) تامین می شود.

عوامل مختلفی در توسعه کارست دخیل هستند که بسته به شرایط اقلیمی، زمین شناسی و تکتونیکی متفاوت میزان توسعه یافتگی متفاوت خواهد بود. بررسی توسعه کارست بیشتر بر مشاهدات و قضاوت های شخصی استوار بوده است. اخیرا محققین درصدد ارائه راهکار علمی و منطقی در راستای کمی سازی آن نموده اند. روش های به کار گرفته شده در دو گروه قرار می گیرند. ارزیابی توسعه سطحی کارست بر اساس اشکال انحلالی نظیر فراوانی و تراکم آبفروچاله ها می باشد و در گروه دوم ارزیابی توسعه درونی کارست با استفاده از هیدروگراف و کموگراف چشمه های کارستی می باشد. هدف از این تحقیق استفاده و مقایسه هر دو روش مزبور برای حوضه آبگیر چشمه علی دامغان می باشد. منطقه مورد مطالعه در 32 کیلومتری شمال شهر دامغان است. به منظور دستیابی به هدف مورد نظر، سعی برآن بوده است که با استفاده از تکنیک های سنجش از دور و gis و تجزیه و تحلیل شکستگی های اندازه گیری شده در چند ایستگاه به بررسی توسعه سطحی کارست پرداخته شود. سپس با استفاده از داده های آماربرداری شده در سالهای آبی 1383-1382 و اندازه گیری های صورت گرفته در سالهای 1390-1389 به بررسی توسعه زیرسطحی یا درونی آبخوان کارستی با تجزیه و تحلیل پارامترهای فیزیکی و شیمیایی چشمه و روش های هیدروگراف و کموگراف پرداخته شده است. در نهایت توسعه سطحی کارست با استفاده از تکنیک های سنجش از دور و gis، مدل توسعه سطحی کارست در حوضه آبگیر چشمه علی دامغان تهیه شد. صحت سنجی مدل تهیه شده با مشاهدات صحرایی تایید گردید. نتایج نشان می دهد که بیشترین درصد مساحت تشکیل دهنده حوضه آبگیر، نواحی با توسعه متوسط کارست بوده است. تجزیه و تحلیل هیدروگراف و منحنی فرود چشمه و برآورد حجم جریان پایه و سریع، نشان دهنده حاکم بودن جریان افشان کاذب موجود در منطقه بوده است. تغییرات هیدروگراف و پاسخ چشمه به بارندگی-ها حاکی از وجود حداقل یک یا چند مجرای بزرگ و کاندویتی در نزدیک سطح ایستابی آبخوان است که می-تواند در شرایط وجود بارندگی های قابل توجه پاسخ های سریع از چشمه مشاهده کرد. بررسی هیدروگراف و کموگراف، نیز موید توسعه متوسط تا زیاد مجاری زهکشی درونی آبخوان می باشد. بنابراین گرچه هر دو روش سطحی و زیرسطحی قابلیت بیان توسعه کارست را دارند، اما نمی توان صرفا به برداشت های سطحی اکتفا کرد و از تجزیه و تحلیل هیدروگراف و کموگراف صرفنظر نمود.

چکیده در طول حیات شعر فارسی یکی از قالب های مهم و برجسته در شعر و ادب فارسی قالب قصیده است. این قالب به عنوان یک قالب برتر مورد اقبال شاعران قرار گرفت و به جهت ساختار، تعداد ابیات و شکل، مادر قالب های شعر فارسی نامیده شده است. قصیده از نظر ساختار به چهار رکن تغزّل،تشبیب،نسیب؛ تخلّص؛ مدح؛ تأبید و شریطه تقسیم می شود و مهم ترین رکن آن از نظر اهمیّت و گوناگونی مضمون، تغزّل یا تشبیب و نسیب است. این بخش از قصیده از نظر شگردها و ظرافت های زیباشناختی همواره در حال تحّول بوده است؛ به گونه ای که همواره شاعران قصیده سرا در این قسمت دست به ابداع زده اند و حتی از هنجارهای متعارف نیز عدول کرده اند. یکی از شاعرانی که در پرداخت و بیان تغزّل و تشبیب ، از هنجارهای متعارف گذشته، خارج شد و دست به بدعت زد حکیم ظهیرالدین فاریابی است. قصاید ظهیر معمولاً با تغزّل هایی شروع می شود که از الفاظ خوش آهنگ و در مضامین عشقی، پند و اندرز و مدح بوجود آمده است. البته ظهیر در قصیده پردازی دنباله رو انوری است و شیوه ی او را در بیان تشبیبات و تغزّلات زیبا و متنوع دنبال کرده است. از این رو این پژوهش در پی آن است تا انسجام ساختاری قالب قصیده را که همان پیوند یا ترکیب هنری و شاعرانه قسمت های تغزّل،تشبیب،نسیب؛ تخلّص؛ مدح و شریطه است، بررسی کند. بدین منظور در تبیین و بررسی قصاید ظهیرالدین فاریابی و مقایسه آن با قصاید استوار انوری، نخست در باب ساختار قصیده و ویژگی های آن بحث خواهد شد و سپس ظرافت و دقایق مقدمه قصاید ظهیرالدین فاریابی و انوری از رهگذر ساخت زبانی، آوایی و انتخاب واژگان، وزن و قافیه، و صنایع بدیعی و بیانی مورد بررسی قرار می گیرد و پس از آن در مقایسه با قصاید انوری ظرایف شعر ظهیر بیشتر تبیین می گردد. کلمات کلیدی: قصیده، قصیده پردازی، ظهیرالدین فاریابی، قصاید ظهیر، انوری، ویژگی های بلاغی و زبانی.