چکیده معماری خاک تا دوره معاصر روندی تکاملی داشته است ولی در این دوره به دلیل شرایط خاص ازتکامل بازمانده است و چنانچه روند تکاملی خود را طی می کرد امروز ما شاهد خلاقیت های بیشتری در این زمینه بودیم. حال می توان این انفصال زمانی را که وقفه ای در روند تکامل خاک ایجاد کرده با تلاش بیشتر جبران نمود، اگرچه به نظر آرزویی دور باشد. معماری خاک با توجه به ویژگی های منحصر به فردش می تواند دوباره احیاء شود. خاک دردسترس ترین مصالح معماری جهان است که تاکنون مورد استفاده بوده و این استفاده با توجه به بستر آن محل خلاقیت معماران بوده است. با توجه به مشکلات زیست محیطی استفاده از مواد و مصالح نوین و تخریب و آلودگی منابع، باید معماری خاک بازخوانی شود. در این راستا در این پژوهش ، شیوه های گذشته و جدید معماری با خاک و رویکرد معماران و محققین صاحبنظر بررسی شد. سپس این شیوه ها و رویکردها از لحاظ فنی مقایسه شده و دسته بندی گردید. تلاش برای از بین بردن پیش داوری ها نسبت به معماری خاک، از اهداف بسیاری از مراکز تحقیقی و اشخاص علاقمند بوده که با برگزاری کنفرانس و نمایشگاهها سعی کردند که توجه دیگران را به این مقوله جلب کنند. احیاء شیوه های گذشته به همراه ارائه ایده هایی نو در شیوه های ساخت از اقدامات دوره اخیر برای رویکرد مجدد به معماری خاک بوده که در این رساله مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش، شناخت معماری خاک برای به کارگیری آن در معماری معاصر است بنابراین با نگاهی به دلایل کنار گذاشتن خاک از معماری، مزایا و کاستی های آن را بررسی کرده و با مرور عواملی که در رویکرد مجدد به خاک موثر هستند، شرایط را برای به کارگیری مجدد خاک مورد ارزیابی قرار دادیم.