رشد اقتصادی از عوامل بسیار مهمی است که باید به منظور بررسی تغییرات برنامه ریزی شده در مصرف انرژی در نظر گرفته شود؛ بر این اساس هدف تحقیق حاضر به ارتباط مابین مصرف انرژی و رشد اقتصادی بخش صنعت و حمل و نقل در استان های برخوردار و غیربرخوردار کشور می پردازد. در تحقیق حاضر با استفاده از روش راه گزینی مارکف به بررسی رابطه مصرف انرژی و ارزش افزوده بخش های مختلف اقتصادی (صنعت و حمل و نقل زمینی) در بازه زمانی 1389-1379 پرداخته شد. نتایج تحقیق حاکی از تأثیر مثبت رشد مصرف انرژی بر رشد ارزش افزوده بخش صنعت و بخش حمل و نقل در اقتصاد استان های برخوردار و محروم است، بر اساس نتایج این تحقیق، میزان اثرگذاری مثبت مصرف انرژی با حرکت از فاز رکود اقتصادی به فاز رونق اقتصادی افزایش می یابد و این امر بیانگر وابسته بودن رشد ارزش افزوده صنعت به مصرف انرژی در کشور است. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده، مصرف انرژی در هر دو دوره رونق و رکود تأثیر مثبت و معنی داری بر ارزش افزوده استان های برخوردار دارد اما در استان های محروم این اثر تنها در دوره رونق قابل مشاهده می باشد. از طرفی مصرف انرژی بر رشد ارزش افزوده بخش حمل و نقل در هر دو گروه استان های برخوردار و محروم هم در دوره رونق و هم در دوره رکود دارای تأثیر معنی داری است. به گونه ای که میزان اثرگذاری مثبت مصرف انرژی بر ارزش افزوده بخش حمل و نقل همانند بخش صنعت با حرکت از فاز رکود به فاز رونق افزایش می یابد. در نتیجه تحقیق حاضر نشان دهنده اهمیت انرژی در رشد ارزش افزوده بخش های مختلف اقتصادی کشور می باشد. این امر می تواند بر اساس نظریه هکشر اوهلین از ارزان بودن نسبی نهاده انرژی در مقایسه با سایر عوامل تولید در کشور نشأت بگیرد. بر اساس نتایج تحقیق شدت رابطه ی متغیر مصرف انرژی با متغیر رشد ارزش افزوده ، در بخش حمل و نقل نسبت به بخش صنعت بیشتر است.