ثابت های مدل ماده جانسون-کوک و زریلی-آرمسترانگ با استفاده از یک روش ترکیبی آزمایشی-عددی-بهینه سازی در این پژوهش برای نوعی آلیاژ مس به دست می آید. آزمایش ها با استفاده از روش تیلور معکوس انجام می شوند. در این روش آزمایشگاهی، هدف و پرتابه (نمونه) جای خود را آن گونه که در روش آزمایش تیلور مرسوم است، عوض می کنند. به عبارت دیگر، هدف به سمت نمونه که در راستای حرکت هدف ثابت شده است، شلیک می شود. در این روش آزمایشی، مشکلات گرم کردن در جای نمونه و شلیک آن به سوی هدف که در آزمایش تیلور وجود دارد، از بین می رود. آزمایش ها در دمای محیط و دماهای بالا و همچنین در سرعت های مختلف انجام می گیرد. شبیه سازی عددی توسط ls-dyna و بهینه سازی توسط روش الگوریتم ژنتیک در نرم افزار matlab صورت می پذیرد. ثابت های ماده با استفاده از کمینه سازی تفاوت بین پروفیل تغییر شکل نمونه های حاصل از آزمایش و شبیه سازی به دست می آیند. نتایج نشان می دهند که، مدل زریلی-آرمسترانگ نسبت به مدل جانسون-کوک برای پیش بینی رفتار مس در نرخ کرنش بالا برتری دارد. دلیل این امر احتمالاً آن است که نرخ کرنش، کرنش و دمادر مدل جانسون-کوک به صورت جملات جدا از هم می باشند و بر یکدیگر تأثیر نمی گذارند. برای اعتبار سنجی نتایج به دست آمده از آزمایش تیلور معکوس و ثابت های به دست آمده، آزمایش هایی با استفاده از آزمایش تیلور برای نمونه هایی با دما ها و سرعت های برخورد مختلف انجام می گیرد.