پیشرانه ها با گذشت زمان تحت تاثیر واکنش های شیمیایی حختلفی از قبیل تجزیه نیتروگلیسیرین و نیترو سلولز و مصرف پایدارکننده و یا به هنگام انبارداری در مکان هایی با رطوبت مختلف و یا در اثر جابجایی و انتقالات تحت تاثیر فرآیندهای فیزیکی و مکانیکی قرار می گیرند که تاثیر کلی این واکنش ها و فرآیندها،تغییر یافتن خواص فیزیکی، شیمیایی، حرارتی، مکانیکی و بالستیکی پیشرانه ها می باشد. به طوری عملکرد پیشرانه و عمر مفید آنها کاهش می یابد. در این پروژه، اثر خودگرمایشی پیشرانه ها با انجام سه تست با استفاده از تکنیک dsc و در شرایط غیر همدما مورد بررسی قرار گرفت. همچنین از تکنیک tga طول عمر پیشرانه ها و تاثیر رطوبت بر مقدار انرژی فعالسازی بررسی شد. تاثیر رطوبت بر خواص کشششی پیشرانه ها یا استفاده از دسگاه texture analyzer و تست سختی با استفاده از تست سختی راکول مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج به دست آمده، با حذف اثر خودگرمایشی مقدار انرژی فعالسازی افزایش می یابد. جذب رطوبت طول عمر پیشرانه ها را کم کرده و مقدار انرژی فعالسازی کاهش می یابد. پارامترهای سه گانه سینتیکی ، با استفاده از روش کوتس - ردفرن مورد ارزیابی قرار گرفت و مشخص شد که مدل واکنش برای پیشرانه های دو پایه از نوع a2 و تک پایه از نوع b1 می باشد.