حریم خصوصی از مفاهیم مهم در حقوق مدرن است. از این رو حمایت از این حق از ضرورت?های جدید حقوقی به شمار می?رود. حریم خصوصی با آنکه در ایران یکی از مهم?ترین و شاخص?ترین حقوق خصوصی و از منظری دیگر حقوق عمومی مردم می?باشد، قانونگذار تحت این عنوان حقوق و وظایفی را به رسمیت نشناخته و از این جهت در ترمینولوژی حقوق، موضوعی در این خصوص وجود ندارد. به تعبیری دیگر در مورد حریم خصوصی بیشتر با استدلال?های عرفی روبه رو هستیم. حمایت از حریم خصوصی افراد در برابر انواع شیوه?های نقض آن، بخش جدایی ناپذیر حمایت از حقوق افراد جامعه است. بر این اساس نظام?های حقوقی مختلف به شیوه?های گوناگون، این حمایت?ها را اعمال داشته?اند. این حمایت?ها مخصوصاً در مقابل نیروهای وابسته به دولت همچون پلیس و مأموران دولتی، اهمیت بیشتری یافته و جدیت بیشتری را از سوی قانونگذار می?طلبد. چرا که می?توان گفت جدی?ترین تهدید??ها علیه حریم خصوصی از جانب دولت?ها است. از این رو بدیهی است که در مواجهه با حریم خصوصی افراد، مأموران دولتی و نیز افراد نیروی پلیس با محدودیت?هایی که از سوی قانون تعریف گردیده، روبه رو گردند. گرچه تعریف صریحی از حریم خصوصی در قوانین ایران به چشم نمی?خورد و قانونگذار به ذکر پاره?ای از مصادیق آن اکتفا نموده است، لکن می?توان گفت که قانون در حمایت از این حق مواد متعددی را به خود اختصاص داده است و همچنین محدودیت?هایی را برای افراد مختلف جامعه، من?جمله پلیس در ورود به حریم خصوصی افراد، قائل شده است. گرچه حدود و ثغور این محدودیت?ها به طور واضح و روشن تبیین نگردیده است.????????????????????