تئاتر هنری است اجتماعی و راز آمیز که پر و بال دادن به آن باعث رونق فرهنگ کشورمان خواهد شد. تئاتر ایران با پیشینه ای قابل تعمق و تأمل، نیاز به محلی برای ارائه نمونه ها و سیر تحولات بنیادین این هنر در کشورمان دارد. تئاتر همچنان بعنوان هنری موثر و پویا در ساختار جامعه حضور داشته و فردای تئاتر ایران زمین هم در گرو تداوم چنین حرکتهایی و ایجاد مکانهای جهانی مانند موزه تئاتر می باشد. بر این اساس پژوهش پیش رو، پس از بررسی پیشین? نمایش و تئاتر در ایران و ایجاد تصویری ذهنی از گونه های مختلف نمایش این مرز و بوم، سعی در طرح فضایی تحت عنوان "موز? تئاتر ایران" داشته تا سیر تحول این هنر را در اعصار مختلف تاریخی به تصویر درآورد. بدین منظور سایت انتخابی برای این پروژه در منطق? قیطریه نزدیک به "فاز اول موز? تئاتر" تحت عنوان "خان? تئاتر" قرار دارد. فضاهای داخلی موزه در ابتدا به شرح و بسط انواع نمایش ایرانی پرداخته و با ورود به تئاتر دور? معاصر سیر تحولات و دگرگونی آنرا طی چهار دور? تاریخی ارائه می نماید.

هدف: ضربه ی پنالتی اهمیت بسیار زیادی در مسابقات فوتبال دارد. بهبود اجرای این مهارت در بازیکنان یکی از اهداف برنامه های تمرینی مربیان است. مربیان می توانند با تمرینات عملی و ذهنی مناسب باعث بهبود اجرای این مهارت شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین ذهنی در مقایسه با تمرین عملی بر پارامترهای بیومکانیکی ضربه ی پنالتی با روی پا در فوتبال بود. روش ها: 33 نفر از دانشجویان دانشگاه مازندران به عنوان آزمودنی انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه تمرین ذهنی، تمرین عملی و گروه کنترل (هر گروه شامل 11 نفر) قرار گرفتند. تمام آزمودنی ها راست پا و از نظر سطح مهارت در دسته ی بازیکنان نیمه ماهر بودند. پس از انجام پیش آزمون، گروه های تمرین ذهنی و عملی به مدت 10 جلسه به ترتیب به تمرین ذهنی و عملی ضربه ی پنالتی فوتبال پرداختند و سپس پس آزمون اجرا شد. امتیاز هر ضربه به عنوان مقیاسی برای سنجش دقت ضربه توسط آزمون گر ثبت شد. همچنین اجرای بازیکنان بویسله ی دوربین فیلمبرداری با سرعت فیلمبرداری hz200 ضبط شد. پس از فیلتر کردن داده های خام، دامنه ی حرکتی مفاصل لگن، زانو و مچ پا و همچنین نسبت سرعت توپ به پا بوسیله ی نرم افزار matlab محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری anova و آزمون تعقیبی توکی و برای بررسی ارتباط بین متغیرها از روش همبستگی پیرسون، بوسیله ی نرم افزار spss انجام شد(05/0>p). یافته ها: نتایج نشان داد که در پیش آزمون و پس آزمون، دامنه ی حرکتی مفاصل لگن و مچ پا و نسبت سرعت توپ به پا بین دو گروه تمرینی با گروه کنترل بطور معناداری افزایش داشت (001/0>p) اما میان دو گروه تمرینی نسبت به هم اختلاف معناداری مشاهده نشد. همچنین میان دامنه ی حرکتی مفاصل لگن و مچ پا با دقت رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد (به ترتیب 415/0 r =و 562/0r =) اما میان دامنه ی حرکتی مفصل زانو با دقت رابطه ی معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به این که بهبود پارامترهای بیومکانیکی در هر دو نوع روش تمرینی اختلاف معناداری نداشت می توان به مربیان پیشنهاد کرد که با توجه به شرایط و امکانات خود به هر یک از این روش های تمرینی به یک اندازه اعتماد کنند. همچنین می توان گفت عدم وجود ارتباط قوی میان دامنه ی حرکتی مفاصل اندام تحتانی با دقت، به دلیل یکدست نبودن اجراها توسط بازیکنان نیمه ماهر بود.