هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر حاد کشش ایستا، پویاوترکیبی، عضلات موافق و مخالف ،بر قدرتبیشینه و شاخصهای الکترومایوگرافی باز شدن زانو در مردان تمرین کرده بود. بدین منظور تعداد 12 آزمودنی با میانگین و انحراف استاندارد سن 78/0±85/27سال، قد 88/3±95/179سانتیمتر، وزن 44/2±55/76 کیلوگرم و نمایه توده بدنی 56/2±03/21 کیلوگرم بر مترمربع، از میان 20 پسر تمرین کرده دارای سابقه و عضویت در باشگاه های ورزشی، به طور تصادفی انتخاب شدند. پروتکل تحقیقشامل یک جلسه آشناسازی با روند اجرای کار، سپس در 4 جلسه جداگانه به فاصله ی 48 ساعت از هم که و در حالیکه ازمودنی ها در هر جلسه بصورت تصادفی در یکی از گروه های چهار گانه بدون کشش(3 نفر) ، کشش ایستا(3 نفر) ، کشش پویا(3 نفر) و کشش ترکیبی(3 نفر) با دو دقیقه وقفه بین کشش و انجام آزمایش ها پرداختند و شاخص های الکترومایوگرافی ان ها در حرکت باز شدن زانو ثبت گردید. نرمال بودن داده هااز طریق آزمون کولوموگروف اسمیرنوف بررسی شدو ازروش آماری t زوجیبرای مقایسه دو به دو متغیر های مستقل در سطح معنا داری (p<0.05)استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 16 spss انجام شد. نتایج نشان داد که اثر افزاینده تمرینات کشش پویا و ترکیبی بر روی قدرت بیشینه باز شدن زانو و شاخص های الکترومایوگرافی عضله موافق (چهارسر رانی) معنادار بود و در کشش ایستا تغییرات کاهند به سطح معناداری نرسید.