آموزش موثرترین شیوه ی افزایش ادراک فرد نسبت به مسائل و مشکلات محیط زیستی جامعه است و تغییرات رفتاری مثبت و پایدار را به منظور حفظ محیط زیست به دنبال دارد. اگر آموزش محیط زیست از مقطع دبیرستان برای نوجوانان آغاز شود تغییراتی را در نگرش، آگاهی و مهارت های دانش آموزان در رابطه با محیط زیست ایجاد خواهد کرد و نوجوانان می توانند به طور کاربردی در محیط پیرامون خود به حفاظت از محیط زیست پرداخته و از منابع به طور صحیح استفاده نمایند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی برنامه های آموزشی مرتبط با محیط-زیست بر ادراک اکولوژیکی دانش آموزان پایه اول مقطع دبیرستان شهر سیرجان و در قالب یک طرح شبه آزمایشی با استفاده از روش پیش آزمون و پس آزمون و با گروه های آزمایش و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه اول دبیرستان های دولتی شهر سیرجان در سال تحصیلی92-91 بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای، 93 دانش آموز دختر و 93 دانش آموز پسر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه محقق ساخته ادراک نسبت به محیط زیست استفاده شد. در این پژوهش داده های گرد آوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین میانگین های سطح آگاهی، مهارت، نگرش و به طور کلی ادراک محیط زیستی دانش آموزان گروه آزمایش در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون از لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود داشت (01/0 p-value<). تفاوت معناداری بین ادراک اکولوژیکی دانش آموزان گروه کنترل در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون وجود داشت (01/0 p-value<). تفاوت معناداری بین ادراک اکولوژیکی دانش آموزان گروه کنترل در موقعیت پیش آزمون و دانش آموزان گروه آزمایش در موقعیت پس آزمون وجود داشت (01/0 p-value<). تفاوت معناداری بین ادراک اکولوژیکی دانش آموزان دختر و پسر گروه آزمایش در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون وجود داشت (01/0 p-value<). تفاوت معناداری بین ادراک دانش آموزان دختر و پسر گروه کنترل و آزمایش در موقعیت پس آزمون وجود داشت (01/0 p-value<).آموزش های محیط زیستی بر ادراک اکولوژیکی دانش آموزان دختر و پسر پایه اول مقطع دبیرستان شهر سیرجان تأثیر مثبت دارد. کلمات کلیدی: ادراک اکولوژیکی، آگاهی، آموزش محیط زیست، دانش آموزان مقطع دبیرستان، رفتارهای اکولوژیکی، نگرش محیط زیستی