این تحقیق به منظور بررسی اثرات روش های فرآوری دانه جو (جوانه زنی و خیساندن) و مکمل سازی آنزیمی بر روی عملکرد، خصوصیات لاشه، خاکستر استخوان و متابولیت های خون جوجه های گوشتی انجام گرفت. 288 قطعه جوجه نر یک روزه نژاد راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و 12جوجه در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جیره های آزمایشی بر پایه ذرت-کنجاله سویا و 25%جو براساس جدول احتیاجات غذایی جوجه های گوشتی راس 308 با استفاده از نرم افزار uffda برای هریک از دوره های آغازین (21-0 روزگی) و پایانی (42-22 روزگی) تنظیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل ذرت-کنجاله سویا و جو(a1b1) ، ذرت-کنجاله سویا و جو + گریندازیم (a1b2)، ذرت-کنجاله سویا و جو جوانه زده (a2b1)، ذرت-کنجاله سویا و جو جوانه زده + گریندازیم (a2b2)، ذرت-کنجاله سویا و جو خیسانده (a3b1)، ذرت-کنجاله سویا و جو خیسانده+گریندازیم (a3b2) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارها از نظر عملکرد و شاخص کارائی تولید وجود نداشت (p>0.05). همچنین در روز 42 یک پرنده از هر تکرار جهت بررسی خصوصیات لاشه انتخاب و کشتار گردید. با توجه به نتایج، از نظر بازده لاشه و چربی محوطه بطنی تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده گردید. بطوری که تیمار حاوی جو خیسانده (a3b1) بالاترین بازده لاشه و تیمار حاوی جو جوانه زده (a2b1) پائین ترین میانگین چربی محوطه بطنی را داشتند (p<0/05). همچنین استفاده از مکمل آنزیمی به طور معنی داری باعث افزایش چربی محوطه بطنی گردید (p<0/05). نتایج بررسی خصوصیات استخوانی و املاح خون در 14 روزگی اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد (p>0/05). اما در 42 روزگی جوجه های تیمار (a3b1) پایین ترین سطح کلسترول، ldl پلاسما و بیشترین سطح فسفر خون، کلسیم درشت نی و استحکام استخوان را داشتند (p<0/05).