در این پژوهش، که به روش توصیفی انجام شده و جمع آوری اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای است، سعی شده تا به چگونگیِ کاربرد "عکس" در پوسترهای سینمایی ایرانِ سال های 1357 تا 1390 بپردازد. طراحی یک "پوستر"، همانند دیگر آثار هنری، راهی برای انتقال پیام است، و پوسترهای سینمایی باید در خلق این پیام نقش مهم تری را با زبان بصری شناخته شده تر، ایفا کنند به دلیل این که جزء هنرهایی محسوب می شوند که مخاطب آنها عموم مردم هستند. "عکس" عنصر بصری بسیار ارزشمندی است که در ایجاد یک "پوستر سینمایی" نقش بسیار مهّمی، ایفا می کند. در دهه های اخیر کمتر پوستری را می توان مشاهده کرد که از "عکس" در آن استفاده نشده باشد، ظهور "عکاسی" و توان گسترده ی آن در ویرایش تصویر، مونتاژ عکس ها و سرعت اجرا در کار، منجر به کناره گیری نسبی تکنیک های تصویرسازی و روی کار آمدن آن در طراحی پوسترهای سینمایی شده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی توصیفی در پوسترهای سینمایی مورد بررسی، به مطالعه ی ماهیت "عکس" و رابطه ی میان آن با پوسترهای سینمایی می پردازد، با این فرضیه که عکس های موجود در پوسترها، به "موضوع و مضمون فیلم" مربوط نیستند. پس از استخراج اطلاعات و تحلیل یافته ها، نتایج داده های آماری در قالب جدول و نمودار، ارائه و توصیف می گردد تا از طریق نتایجی که بدست آمده، نحوه ی حضور و چگونگی استفاده ی "عکس" در پوسترهای سینمایی مشخص گردد. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیشتر عکس های موجود در پوسترها، به "موضوع و مضمون فیلم" مربوط نشده و تنها فریمی نامرتبط از "مضمون فیلم" بوده اند که در آنها بازیگران نقش اول فیلم حضور دارند؛ این مسئله منجر به ایجاد پوسترهای آماتورگونه ی نامرتبط با "مضمون فیلم" و صرفاً تجاری شده است.