پژوهش حاضر شامل پنج فصل در دو حوزه «فقه گردشگری وفقه آثار باستانی» است نویسنده در آن با رویکرد فقهی به دومقوله «آثار باستانی» و«گردشگری « درجهان معاصرمی پردازد و بر اساس ابواب فقه و فتاوای فقهای عظیم الشان متقدم ومتاخربه زبان عربی وفارسی واستفاده از قواعد فقهی، احکام مرتبط با «گردشگری، گردشگر و آثار باستانی» را بیان می دارد. نویسنده با استناد به قرآن و روایات و سیره مسلمین واصاله الاباحه حفظ آثار باستانی را امری مشروع دانسته و با بررسی آن در قرآن وروایات و تقسیم آن به منقول و غیرمنقول و آثار مرتبط با عقاید یک قوم، احکام برخی از مسایل مرتبط با آن را تبیین نموده است. نویسنده در حوزه گردشگری با بیان تاریخچه، گردشگری در اسلام، گردشگری در قرآن و روایات، ادله مشروعیت گردشگری و محدودیت های شرعی آن، احکام و آداب گردشگری بیان کرده، به بررسی فقهی 35 نوع گردشگری رایج در جهان معاصر پرداخته و حکم فقهی آن را از جهت «جواز وعدم جواز» تحت عناوین «مجاز»، «مجاز مقید» و «غیر مجاز» بیان می دارد. کلیدواژه ها: گردشگر، گردشگری، فقه گردشگری، باستان شناسی، آثار باستانی، فقه آثار باستانی