سابقه وهدف: پلورال افیوژن، در زمینه کثیری از بیماری ها رویت میگردد که دو گروه عمده آن، بد خیمی ها و سل می باشند. همه بیمارانی که به پلورال افیوژن مشکوک بودند، وارد مطالعه گشتند. آنالیز مایع پلور برای همه این بیماران انجام شده است. فعالیت ada در مایع پلور همه بیماران انجام شد. بیمارانی که اسمیر و کشت مایع پلور و یا خلط برای مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مثبت بود و یا آنکه در بیوپسی پلور، گرانولوم کازیفیه دیده شده است به عنوان سل پلور در نظر گرفته شد. مطالعه به منظور بهره وری از تشخیص آدنوزین دی آمیناز (ada1)، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز (ada2) و غلظت اینترفرون گاما در نمونه پلور بیماران مبتلا سل می باشد.مواد و روش ها: روش انجام مطالعه توصیفی- تحلیلی و بصورت انتخاب 3 گروه با روش hk[hl vndncross sectional . نتایج: تعداد 103 بیمار مبتلا به پلورال افیوژن، سل و غیر سلی مورد بررسی قرار گرفت. 60 نفر مرد و بقیه زن بودند در 46% از بیماران (45 بیمار) بر اساس تعریف مطالعه، سل پلور تشخیص داده شد. آدنوزین دی آمیناز (ada1)، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز (ada2) و غلظت اینترفرون گاما توسط برنا مه ای آنالیزی و منحنی ها تجزیه و تحلیل شد.نتایج: افزایش از هر سه شاخص آنزیمی بیماران سلی مشاهده شد ولی در بیماران غیر سلی این افزایش تشخیص داده نشد. برش مقدار برای. آدنوزین دی آمیناز ، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز و اینترفرون گاما به ترتیب 40، 26 و 299 پیکو گرم بر میلی لیتر بود. افزایش قابل توجهی در میزان آنزیم های آدنوزین دی آمیناز، ایزوآنزیم آدنوزین دی آمیناز در بیماران سلی نسبت به بیماران با عفونت های بد خیمی نمایش داده شد. متوسط غلظت اینترفرون گاما در مایع پلور بیماران سلی 1514.2 پیکو گرم بر میلی لیتر بود (931.2-2187.5 پیکو گرم بر میلی لیتر) بود که 10 برابر بیشتر از مقدار متوسط از گروه دیگر از بیماران بود. تفاوت معنی داری بین بیماران مبتلا به عفونت بدخیم و افراد بیمار غیر سلی وجود داشت.نتیجه گیری: ada ، ada2 مایع پلور یک تست تشخیصی با حساسیت و اختصاصیت مناسب برای تشخیص التهاب پلورای سلی می باشد و اندازه گیری هر سه مارکر آنزیمی نشانگر عملکرد بالای تشخیصی برای سل در بیماران مبتلا به سل پلور بوده و بالا بودن میزان ada بیش از 95% احتمال بیماری سل را تایید می نماید.