هدف این نوشته بررسی عناصر داستان( شخصیّت پردازی، زمانمندی، گفتگو، صحنه پردازی، کانون روایت) در کتاب دا است. این بررسی علاوه بر شناخت این چند عنصر در کتاب دا، می تواند زمینه آشنایی با عناصر دیگر داستان را نیز فراهم کند. نوع ادبی خاطره و داستان از منابع مهم ثبت شده درباره دفاع مقدّس و از مهم ترین اسناد و مدارک جنگ است که نقش مهمی در آثار ادبی، هنری و تاریخی ایفا می کند. دوران دفاع مقدّس آگنده از زیبایی ها، رنجها، شادی ها و نکته های عبرت آموز است. پدیدآورندگان بسیاری از این آثار امروز در بین ما نیستند. لازم است به منظور انتقال تجربه و احساس به آیندگان به زیباترین شکل ممکن خاطرات آنها را منتقل می کنند. یکی از کتاب های مهم در این زمینه که مورد استقبال قرارگرفته است، کتاب «دا» می باشد. همین امر مارا بر آن داشت تا با دقّت بیشتری در این کتاب از لحاظ نوع ادبی، تأثیر آن بر ادبیّات معاصر و دفاع مقدّس توجّه کنیم. این نوشته شامل چهار فصل است: فصل اوّل مروری مختصر دارد بر تعریف و اهمیّت موضوع، روش و پیشینه پژوهش، فرضیه ها و پرسش ها، هدف پژوهش و توضیح مختصر واژگان کلیدی، فصل دوم شامل بخش هایی درباره سیر خاطره نویسی در ایران و خاطره و گونه های مشابه آن است. فصل سوم به معرفی مختصر عناصر داستان به خصوص پنج عنصر مورد بررسی(شخصیت پردازی، زمانمندی، گفتگو، صحنه پردازی، کانون روایت) اختصاص یافته است. فصل چهارم مهمترین قسمت این نوشته است. در این فصل ابتدا کتاب «دا» به طور مختصر معرفی شده و خلاصه ای از داستان بیان شده است. و سپس، به ترتیب عناصر مورد نظر در کتاب بررسی شده و نمونه هایی نیز بیان شده است. و در آخر هم نتیجه گیری از مباحث مورد نظر است.