نام پژوهشگر: محسن دیبا
محسن دیبا مرتضی زاهدی
بتن به عنوان پر مصرف ترین مصالح ساختمانی شناخته می شود که استفاده از آن همچنان در حال افزایش است. با گسترش استفاده از بتن اقتصاد دوام و کیفیت آن اهمیت ویژه ای می یابد بتن خود متراکم صورت جدیدی از کاربرد بتن در علم مصالح ساختمانی است که حدود دو دهه از عمر آن می گذرد با استفاده از ویژگی های خاص این بتن می توان بر مشکلات ناشی از عدم تراکم مناسب در سازه های بتنی فایق آمد. از پی آمدهای عدم تراکم مناسب بتن می توان به کاهش دوام و عمر مفید سازه اشاره داشت. بتن خود متراکم بدون نیاز به هیچ لرزاننده ای تحت اثر وزن خود متراکم شده و کارایی خوبی بدست می دهد ایده این بتن اولین بار توسط شخصی به نام okamura در ژاپن مطرح گردید و در ساخت پل akashi-kaikyo بکار گرفته شد. امروزه این بتن در سراسط جهان مورد استقبال زیاد قرار گرفته و مراکز تحقیقاتی متعددی در زمینه ها ی مختلف بر روی آن کار می کنند اکثر تحقیقات انجام شده تاکنون درمورد ایجاد شیوه های صحیح طرح اختلاط ابداع روشهای قابلیت خود تراکمی و بررسی ویژگی های تکنولوژیکی این بتن بوده است رفتار این بتن در اعضا سازه های کمتر مورد بررسی قرار گرفته است این تحقیق شامل بررسی رفتار بتن خود مترکم در اعضاء خمشی (تیرها ) می باشد که آیا روابط و تیوری های حاکم در تیرهای بتن مسلح معمولی در تیرهای ساخته شده از این نوع بتن نیز حاکم است یا خیر ؟ 4 عدد تیر از بتن خود متراکم به مقطع 20×30 سانتی متر و به طول 3 متر با درصد متفاوت فولاد طولی آزمایش شدند. مقاوت بتن مورد استفاده f=300kg/cm2 بود نمونه ها تحت آِمایش خمش قرار گرفته ودر هر مرحله از آزمایش نتایج (شامل کرنش در فولاد? کرنش در بتن و خیز تیر) برداشت شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت مشاهده شد تیرهای ساخته شده از بتن خود متراکم مقاومت نهایی بیشتری نسبت به تیرهای بتن مسلح معمولی از خود نشان دادند و کرنش نهایی و درصد فولاد متعادل در بتن خود متراکم بیش از کرنش نهایی و درصد فولاد متعادل در بتن های معمولی است. همچنین در تیرهای scc ترکه ها به علت ریز دانه بودن بتن بطور بسیار یکنواخت در طول تیر پخش می شوند.