صمغ فارسی، صمغی است شفاف که از درخت بادام کوهی از خانواده گلسرخیان (rosacaeae) بهدست میآید. این صمغ کاربردهای دارویی، غذایی و صنعتی بسیاری داشته و شامل دو قسمت محلول (30–25 درصد) و نامحلول (75-70 درصد) می باشد. با توجه به نامحلول بودن بخش اعظم صمغ فارسی (75-70)، در پژوهش حاضر تاثیر استفاده از شرایط مختلف اصلاح شیمیایی (براساس روش سطح پاسخ) روی افزایش حلالیت بخش نامحلول صمغ فارسی و ایجاد ویژگی های امولسیون کنندگی مورد بررسی قرار گرفت.براساس نتایج این بررسی، بیشترین افزایش حلالیت در غلظت 6 درصد صمغ ، 08/0 مول آکریل آمید ، دمای 60 درجه سانتی گراد و زمان 3 ساعت به دست آمد. درضمن، گرانروی ذاتی و وزن مولکولی بخش محلول جداسازی شده از صمغ فارسی اصلاح شده در شرایط بهینه کم تر از بخش محلول صمغ فارسی نشان بود. از سوی دیگر، اندازه گیری گرانروی ظاهری بخش محلول جداسازی شده از صمغ فارسی اصلاح شده در شرایط بهینه و بخش محلول صمغ فارسی در غلظت برابر نشان داد که این دو صمغ گرانروی ظاهری متفاوتی داشتند، هم چنین، نتایج طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه، تشکیل پیوندهای آمیدی و اتری در صمغ اصلاح شده را تایید کرد. از طرفی، نتایج بررسی اثر ph های مختلف و الکترولیت-ها بر رفتار جریانی بخش محلول جداسازی شده از صمغ اصلاح شده در شرایط بهینه، حاکی از آن بود که این صمغ یک هیدروکلوئید آنیونی است. به علاوه، بررسی امولسیون های روغن در آب تهیه شده از فاز محلول جداسازی شده از صمغ فارسی اصلاح شده در شرایط بهینه، نشان داد که این صمغ در مقایسه با بخش محلول صمغ فارسی شاخص پایداری امولسیونی پایینی دارد.