هدف از انجام این تحقیق بررسی مقایسه ای تأثیر "بازخوردتصحیح خطای آشکار" و"بازخورد درخواست توضیح" بر روانی کلام زبان آموزان ایرانی "تعمقی" و "تکانشی" بود. شرکت کنندگان در این تحقیق، 120 دانشجوی سال اول بزرگسال زن و مرد رشته آموزش زبان انگلیسی بودند که در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب تحصیل می کردند و رده سنی آنها بین 20 تا 32 سال بود. انتخاب این شرکت کنندگان بر اساس نمرات کسب شده آنها در آزمون استاندارد pet صورت گرفت. به منظورحصول اطمینان از هم سطح بودن زبان آموزان از لحاظ توانایی صحبت کردن، یک آزمون شفاهی – که بخش speaking ( مهارت صحبت کردن) یک آزمون pet دیگربود_ از آنها به عمل آمد. پس از آن، پرسشنامه "تکانشگری آیزنک" میان آنان توزیع شد که بر اساس نتایج حاصله از آن ، شرکت کنندگان به دو گروه 60 نفری تعمقی و تکانشی تقسیم شدند. هر کدام از این گروه ها نیز به دو کلاس 30 نفری تقسیم شدند که حاصل این کار 4 کلاس 30 نفره شد. یک گروه تعمقی و یک گروه تکانشی باز خورد درخواست توضیح و گروه تعمقی و تکانشی دیگر باز خورد تصحیح خطای آشکار دریافت کردند که هر دو شیوه بر گرفته از "الگوی تصحیح خطای" رانتا و لیستر ( 1997) بودند. معلم( خود محقق)، محتوا، و میزان آموزش همه زبان آموزان یکی بود. تعداد جلسات آموزشی 14 جلسه و دوره حدود 3 ماه به طول انجامید. در پایان دوره، از زبان آموزان یک آزمون سنجش توانایی صحبت کردن دیگر _ بخش speaking ( مهارت صحبت کردن) یک آزمون pet دیگر_ گرفته شد. نتایج حاصله از بررسی نمرات با آزمون mann whitney u و two-way ancova نشان داد که تفاوتی میان عملکرد زبان آموزان تکانشی و تعمقی وجود ندارد.