با توجه به وجود?تفاوت های فردی در جسم، ذهن و روان، گروهی از افراد توانایی ذهنی پایین تر از حد متوسط جامعه دارند.?بخش اعظمی از این گروه را افراد کم توانان ذهنی خفیف (آموزش پذیر) تشکیل می دهد. این افراد به?دلیلوضعیتذهنی متفاوت،?به مراقبت های ویژه نیازدارند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه ی برخی ناهنجاری های وضعیتی و عملکرد بیومکانیکی دانش آموزان پسر کم توان ذهنی با عادی می باشد. به روش ترکیبی (طبقه ای و خوشه ای چند مرحله ای)، 464 نفر دانش آموز عادی (میانگین سن 2±13.23 سال، میانگین قد 13.39±155.35 سانتی متر، میانگین وزن 17.23±52.25 کیلو گرم) و 124 نفر کم توان ذهنی خفیف (میانگین سن 2.47±14.6 سال، میانگین قد 14.88±155.71 سانتی متر، میانگین وزن 19.53±51.23 کیلو گرم) انتخاب شدند که هر گروه به سه دسته ی سنی 12-10، 15-13 و 18-16 سال تقسیم شد. ناهنجاری های وضعیتی لوردوز گردن، کیفوز پشتی و لوردوز کمر به وسیله اینکلاینومتر، زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری به وسیله کولیس و میزان قوس کف پا به روش افت ناوی ارزیابی شد. پارامترهای بیومکانیکی?استقامت عضلانی با آزمون دراز و نشست در یک دقیقه، قدرت عضلانی با آزمون پنجه دست برتر، سرعت عمومی با آزمون دوی 35 متر، انعطاف پذیری پشت و کمر با آزمون خمش به جلو، چابکی عمومی با آزمون دوی 9×4 متر، توان انفجاری پاها با آزمون پرش جفت، تعادل ایستا با آزمون لک لک، طول قدم، تعداد قدم در دقیقه و سرعت راهرفتن با آزمون 10 متر راه رفتن راحت، ارزیابی شد. آزمون تی مستقل جهت مقایسه ی دو گروه کم توان ذهنی و عادی هم سن، و آزمون واریانسیک راهه جهت مقایسه ی سه دسته ی سنی کم توانان ذهنی و سه دسته ی سنی عادی ها در سطح معنی داری?05/0??استفاده شد. به منظور تعیین معنی داری آزمون واریانس نیز?آزمون تعقیبی توکی به کار رفت. آزمون تی اختلاف معنی داری بین میانگین های لوردوز گردن 12-10 سال، لوردوز کمر 15-13 سال، لوردوز گردن و لوردوز کمر 18-16 سال و تمامی پارامترهای بیومکانیکی (غیر از تعداد قدم در دقیقه) سه گروه سنی کم توان ذهنی و عادی نشان داد (05/0p?).آزمون واریانس یک راهه نیز اختلاف معنی داری بین میانگین های کیفوز پشتی، قدرت، طول قدم، تعداد قدم و سرعت راه رفتن سه دسته ی سنی کم توان ذهنی،لوردوز گردن، کیفوز پشتی، زانوی پرانتزی و تمامی پارامترهای بیومکانیکی سه دسته ی سنی عادی نشان داد (05/0p?). نتایج تحقیق نشان می دهند که میانگین خام به دست آمده از ارزیابی ناهنجاری های وضعیتی بین دو گروه و بین سه دسته ی سنی، از الگوی خاصی پیروی نمی کند اما پارامترهای بیومکانیکی در دانش آموزان عادی بسیار قوی تر از کم توانان ذهنی بوده و در دسته های عادی با افزایش سن بهبود می یابد در صورتی که در کم توانان ذهنی اینطور نیست. با توجه به نتایج تحقیق آشکار می گردد که کم توانان ذهنی به دلیل فقر حرکتی بیشتر، آمادگی بدنی کمتری نسبت به همسالان عادی خود دارند و حتی با افزایش سنشان این ضعف بیشتر نیز می شود.