این پژوهش با هدف نقد برنامه های آموزش خانواده در تربیت دینی بر اساس فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی و دلالت های آن انجام گرفته است. بدین منظور نخست مبانی نظری تحول بنیادین در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری اسلامی ایران به مثابه مصداقی مشخص از فلسفه تعلیم و تربیت متناسب با جامعه اسلامی ایران، معرفی و مضامین اساسی مرتبط با فلسفه تربیت دینی، مندرج در این مجموعه، به عنوان مبنای اصلی نقد برنامه های آموزش خانوده، توصیف شد. سپس چیستی، چرایی و چگونگی تربیت دینی در متون مدون برنامه های آموزش خانواده توصیف و تبیین شد. سرانجام فلسفه تربیت دینی در این برنامه ها با دو ملاک سازگاری درونی و سازگاری بیرونی مورد نقد قرار گرفت. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و شامل تحلیل محتوا و استنتاج بود.