شناخت خود، هدف نهایی قریب به اتفاق فعالیت های بشر است. در حوزه ی ادبیات، خودنگاری که خود ژانرهای متعددی را دربرمی گیرد، اصلی ترین نقش را در این باره بازی می کند. اتوبیوگرافی بعنوان یکی از اساسی ترین فرم های این حوزه، منتهی به فرم جدید اتوفیکسیون در عصر حاضر می گردد. زندگی نویسنده در قالب اتوبیوگرافی، پیش تر از ورای حقایق زندگی روایت می شد. در اتوفیکسیون نویسنده اندکی پا فراتر می گذارد و مرزهای تخیل و واقعیت را در روایت زندگی خویشتن در هم می شکند. پاتریک مودیانو بعنوان یکی از مطرح ترین نویسندگان این ژانر، در نوشته های خود اغلب از جنبه های زندگی شخصی خود استفاده می کند و رمان را به مرزهای زند گی نامه نزدیک می سازد. جستجوی هویت خویشتن از ورای خاطرات کمابیش محو و گنگ و از خلال خاطرات نیمه مرده، نام های آشنا و غریب و پرسه زدن در شهر، مضامین موردعلاقه ی نویسنده را تشکیل می دهند. تصادف شبانه و یک شجره نامه هر دو یک زندگی را روایت می کنند. با این تفاوت که شجره نامه یک اثر اتوبیوگرافیک است و کارکرد خیال در آن کمتر است. وسواس بیان حقیقت، استناد به مدارک در بازگویی خاطرات و دقت قابل توجه راوی در انتخاب واژگان، او را تا حد زیادی محتاط و صادق، و اثر را یک اتوبیوگرافی محض جلوه می دهد، بی آنکه بتوان آن را به کلی مصون از تخیل نامید. تصادف شبانه در برگیرنده ویژگیهای یک رمان و در عین حال جنبه های آشکاری از زندگی مودیانوست. در این اثر، راوی خاطره و خیال را باهم در می آمیزد و ملغمه ای از واقعیت و رویا تولید می کند تا حدی که تشخیص این دو از یکدیگر ناممکن می نماید. بدین ترتیب، این پایان نامه دو شکل از خودنگاری را نزد مودیانو با تکیه بر مسئله ی واقعیت و خیال بررسی می نماید. شیوه ی منحصر به فرد این نویسنده در پرداختن به زندگی خویش، تحلیل می گردد و آمیزه ی جنبه های زندگینامه ای و ویژگیهای رمان گونه ی اثر او یکی از موضوعات مهم این پایان نامه می باشد.