چکیده در این رساله ، موضوع فقرزدایی در دولت های سازندگی و اصلاحات از منظر گفتمانی مورد مطالعه قرار گرفته است . مفروض مولف این بوده است که گفتمانها واقعیت ها را بر می سازند و لذا مطالعه گفتمانها در ریشه یابی پدیده ها حائز اهمیت است . بر این اساس ، مولف بر اساس نظریه گفتمان ارنستولاکلاو و شانتال موفه در ترکیب با تحلیل گفتمان انتقادی نورمن فرکلاف به عنوان روش مکمل به بررسی متون ( سخنرانی ها ، لوایح و برنامه های توسعه ) در دولتهای سازندگی و اصلاحات پرداخته است .بر اساس یافته های این پژوهش ، در گفتمان سازندگی دال ( توسعه اقتصادی ) دال مرکزی بوده است و دال ( فقرزدایی ) به عنوان یکی از عناصر گفتمانی در اطراف توسعه اقتصادی معنا دهی شده است به این معنا که فقرزدایی به عنوان تابعی از توسعه اقتصادی مطرح شده است . از سوی دیگر ، در گفتمان اصلاحات ، دال ( توسعه سیاسی ) دال مرکزی بوده است و ( دال فقرزدایی ) مجددا به عنوان یکی از عناصر گفتمانی در اطراف توسعه سیاسی معنادهی شده است .