مسکن روستایی به عنوان عنصری مادی و فرهنگی در سال های اخیر از تغییرات و دگرگونی های وسیعی برخوردار شده است.توسعه روستا با توجه به تغییر در ساخت مسکن روستایی و و سازمان های دخیل در امر توسعه روستایی نسبت به گذشته تغییر کرده است که موجب تغییر در بافت های روستایی شده است.اغلب برنامه های توسعه بافت و مسکن روستا بدون در نظر گرفتن شرایط خاص اجتماعی و فرهنگی روستا اجرا شده اند و بیشتر بر مقاوم سازی مسکن روستایی تأکید داشته اند. این امر موجب بهبود برخی کیفیات در زندگی روستاییان و از طرفی پدید آمدن مشکلات جدیدی در روستا های ایران شده است. توسعه پایدار اجتماعی مقوله ای است که به عنوان یکی از راه حل های مشکلات مربوط به توسعه پیشنهاد می شود ولیکن یکی از کاستی های موجود در تعاریف و راهکار های ارائه شده در زمینه پایداری اجتماعی عدم توجه به مسائل فرهنگی و بومی و ارزش های حاک بر روستاست در تحقیق پیش رو سعی بر آن بود است تا با استفاده از مبانی نظری، ضمن باز شناسی مفهوم پایداری اجتماعی در مقیاس محلی – روستایی و تبیین آنها با با توجه به شرایط بومی کشور برای روستای فارسیان در استان گلستان راه کاری مناسب پیشنهاد شود. این مهم از طریق جمع آوری تحقیقات صورت گرفته در زمینه پایداری اجتماعی انجام گرفت ، مولفه های پایداری اجتماعی در در سطح روستایی شناسایی شدند و تلاش شد تا علاوه بر جمع بندی دیدگاه های مختلف تعریفی از پایداری اجتماعی در سطح روستایی و محلی ارائه گردد که مستند و قابل انطباق باشد سپس چهارچوب نتایج تحقیق در پرسشنامه های توزیع شده و مشاهدات میدانی و مصاحبه با ساکنین روستای فارسیان به کار گرفته شد که موجب بررسی میزان پایداری اجتماعی در خانه های بومی و معاصر روستای فارسیان گردیدو در نهایت پیشنهادات طراحی جهت افزایش پایداری اجتماعی روستا در بافت معاصر روستا پیشنهاد می شود.