hepatozoon canis نوعی انگل تک یاخته ی داخل سلولی در سلول های خونی لوکوسیتی و نیز بافت های پارنشیمی می باشد که توسط کنه sanguineus) rhipicephalus) منتقل می گردد. این انگل از سگ ها و سایر گوشت خواران در بسیاری از نقاط جهان گزارش شده است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی مقدماتی میزان شیوع انگل h.canis بر روی 254 قلاده سگ(153 قلاده سگ خانگی، 51 قلاده سگ ولگرد، 50 قلاده سگ گله ی خراسان) در شهر مشهد(شمال شرق ایران) صورت پذیرفت. بررسی اسمیرهای خون محیطی سگ های مورد مطالعه، نشان دهنده ی گامونت های انگل در نوتروفیل های 4 قلاده سگ بود. نتایج مطالعه، شیوع کم h.canis، (1/57درصد؛ 4 قلاده سگ) را نشان می دهد. شیوع آلودگی به کنه ی r.sanguineus در جمعیت سگ های مورد مطالعه، کم (6/29 درصد؛ 16 قلاده سگ) بود و تنها یکی از 4 قلاده سگ مبتلا به h.canis، دچار آلودگی به کنه نیز بود. این مطالعه نخستین بررسی میزان شیوع h.cains در ایران و شمال شرق ایران است. برای تأیید نهایی تشخیص و تعیین سویه های بومی h.canis انجام آزمایش های تکمیلی سرمی و مولکولی ضروری است.

توکسوپلاسما گوندیی یک تک یاخته اجباری داخل سلولی، مشترک بین انسان و حیوان و یکی از عوامل سقط جنین در گوسفندان می باشد که تا کنون آلودگی با آن از اکثر کشورهای جهان گزارش گردیده است. روشهای مختلفی برای شناسایی این انگل در جنینهای سقط شده وجود دارد که در بین آنها واکنش زنجیره ای پلیمراز آشیانه ای (nested-pcr) بر روی ژن b1 و ایمونوهیستوشیمی از حساسیت و ویژگی بیشتری برخوردارند. در مطالعه حاضر 200 نمونه مغز جنین، سرم مادری و بافتهای مختلف جنینی گوسفندان ارجاع داده شده به قطب علمی سقط جنین و مرگ و میر نوزادان نشخوارکنندگان از شهرهای مختلف استان خراسان رضوی برای بررسی نقش توکسوپلاسما گوندیی در ایجاد سقط جنین مورد مطالعه قرار گرفتند. از مجموع نمونه ها 27 نمونه (% 5/13) در آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr)، 19 نمونه (%5/8) در آزمایش ایمونوهیستوشیمی و 31 نمونه ( %5/15) در آزمایش ایمونوفلورسانت غیر مستقیم از نظر آلودگی توکسوپلاسمایی مثبت بودند. بر اساس نتایج به دست آمده میزان شیوع سقط جنین توکسوپلاسمایی % 2/18-8/8 با فاصله اطمینان %95 تخمین زده شد و میزان انتقال مادرزادی آلودگی % 90-80 با توافق آماری بسیار خوب بین آزمایشهای مختلف انجام شده نسبتا قابل ملاحظه بود (? = 0.9, 0.8). بر طبق نتایج به دست آمده واکنش زنجیره ای پلیمراز آشیانه ای (nested-pcr) و ایمونوهیستوشیمی روشهای بسیار مناسبی جهت تشخیص توکسوپلاسما گوندیی بوده که می توان به سادگی از آنها در آزمایشگاههای مختلف استفاده کرد.

بیماری تیلریوز یکی از مشکلات مهم در عدم پیشرفت صنعت دامپروری در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان است.تیلریوز یکی از بیماری های مهم تک یاخته ای خونی منتقله از راه کنه می باشد که در گاو، گوسفند، بز و سایر نشخوارکنندگان وحشی گزارش شده است. تیلریا لستوکاردی و تیلریا اویس به عنوان عوامل ایجاد کننده تیلریوز گوسفندی در ایران شناخته شده اند اما به لحاظ اپیدمیولوژیک وضعیت این بیماری در ایران به خوبی شناخته نشده و نیاز به انجام مطالعات بیشتر با استفاده از روش های حساس و مولکولی است. در این مطالعه با استفاده از روشsemi-nested pcr بر روی ژن18s rrna ، گونه های تیلریا اویس و تیلریا لستوکاردی تشخیص داده شد. این بررسی طی فصل فعالیت کنه ها(خرداد، تیر، مرداد، شهریور) در شهرستان فسا و کازرون انجام شد. تعداد 100 نمونه خون از گوسفندان مناطق مختلف شهرستان های فسا و کازرون که واجد علائم بی رنگی مخاطات، تب، تورم غدد لنفاوی بودند جمع آوری گردید. در بررسی اولیه انجام شده با میکروسکوپ نوری، 46 مورد(46%) و با استفاده ازروش pcr، 76 مورد (76%) آلوده به تک یاخته تیلریا بودند. سپس با روش semi-nested pcr مشخص شد که در شهرستان فسا از 34 نمونه تیلریا مثبت بدست آمده از pcr مرحله اول تعداد 2 عدد(4%) آلودگی خالص با تیلریا لستوکاردی و 12عدد(24%) آلودگی خالص با تیلریا اویس و 20 عدد(40%) آلودگی مخلوط تیلریا لستوکاردی و تیلریا اویس داشتند. در شهرستان کازرون از 42 نمونه تیلریا مثبت بدست آمده از pcr مرحله اول تعداد 1 عدد(2%) آلودگی خالص با تیلریا لستوکاردی و 31عدد(62%) آلودگی خالص با تیلریا اویس و 10 عدد(20%) آلودگی مخلوط تیلریا لستوکاردی و تیلریا اویس را نشان دادند. در این مطالعه تعداد 90 عدد کنه از گوسفندان جمع آوری و پس از جدا سازی غدد بزاقی، با استفاده از pcr و semi-nested pcr مشخص شد که کنه ریپی سفالوس تورانیکوس باعث انتقال تیلریا اویس به گوسفندان می شود. پژوهش حاضر اولین مطالعه ای انجام شده جهت تشخیص تیلریا با روش ملکولی در منطقه فسا و کازرون می باشد و شهرستان فسا را به عنوان کانون جدید تیلریا لستوکاردی در ایران معرفی می کند .

بابزیوز یکی از بیماریهای منتقله از کنه است که خسارات زیادی را به صنعت دامپروری وارد می کند. در ایران توسط سه گونه بابزیا اویس، بابزیا موتازی و بابزیا کراسا ایجاد می شود. این مطالعه با هدف شناسایی ناقلین و گونه های بابزیا در دو منطقه کوهستانی (کلات و درگز) و خزری(تنکابن و رامسر) انجام گرفت.تعداد 100 نمونه خون از گله های مشکوک به آلودگی پیروپلاسموز در چهار شهرستان(کلات، درگز، تنکابن و رامسر) جمع آوری شدند و در کنار یخ به آزمایشگاه انتقال یافتند. ابتدا از نمونه های خون گسترش خونی تهیه و با گیمسا رنگ آمیزی شدند و سپس با عدسی 100 (روغنی) میکروسکوپ نوری مورد مشاهده قرار گرفت. در این مطالعه تعداد 62(62%) نمونه اجرام پیروپلاسمی مشاهده شد که از این تعداد 40(80%) نمونه به منطقه کوهستانی و 22(44%) به منطقه خزری تعلق داشتند. همچنین کنه های موجود در سطح گله های شهرستان های مذکور جمع آوری گردیدند و با استفاده از کلید های موجود شناسایی شدند. از مجموع 210 کنه به ترتیب 152 (38/72%) ریپی سفالوس تورانیکوس، 40 (04/19%)ریپی سفالوس بورسا، 12(71/5%)درماسنتور راسکمنسیس، 3(42/1%)هیالوما مارژیناتوم ،2(95/0%) درماسنتور مارژیناتوس(نیوئوس) و1(5/0%) همافیزالیس بودند. کنه غالب در منطقه کوهستانی ریپی سفالوس تورانیکوس و در منطقه خزری ریپی سفالوس بورسا تشخیص داده شد. dna نمونه های خون حاوی edta و همچنین غدد بزاقی و تخمدان کنه ها با استفاده از کیت تجاری mbst استخراج گردید، سپس با استفاده از پرایمر های اختصاصی دو تک یاخته تیلریا و بابزیا مورد آزمایش semi-nested pcrقرار گرفتند. که 9(9%) نمونه های خون آلوده به بابزیا و 78(78%) نمونه ها آلوده به تیلریا بودند. همچنین تعداد 4(20%) نمونه غدد بزاقی کنه ها آلودگی به تیلریا بودند تشخیص گونه های بابزیا با استفاده از پرایمر های اختصاصی هر گونه و در دور دوم با استفاده از روشsemi-nested pcr انجام گرفت از تعداد 9 نمونه مثبت بابزیا در مرحله اول، 8 نمونه، آلودگی به بابزیا اویس و یک نمونه آلودگی به بابزیا موتازی را نشان دادند. همچنین با استفاده از پرایمر های اختصاصی گونه های تیلریا، تعداد 42 (84/53%) نمونه ها آلوده به تیلریا اویس و34 (58/43%) نمونه ها آلوده به تیلریا لستوکاردی و 32 (02/41%) نمونه ها آلودگی توام تیلریا لستوکاردی و اویس تشخیص داده شدند. و دو نمونه باقیمانده هیچ واکنشی نسبت به پرایمر اختصاصی گونه های تیلریا گوسفندی نشان ندادند. در این مطالعه، یک نمونه خون آلودگی توام بابزیا اویس و تیلریا اویس داشت و نمونه دیگر آلوده به بابزیا اویس و تیلریا لستوکاردی بودند. همچنین کنه ریپی سفالوس تورانیکوس نیز به عنوان ناقل تیلریا اویس و لستوکاردی شناسایی شد.در پایان نتیجه گیری شد که گونه های بابزیا اویس، تیلریا اویس و تیلریا لستوکاردی با میزان فراوانی نسبتا یکسانی در هر دو منطقه کوهستانی و خزری شایع هستند. و فقط کنه ریپی سفالوس تورانیکوس می تواند به عنوان میزبان ناقل مشترک تیلریا اویس وتیلریا لستوکاردی در منطقه کوهستانی عمل نماید.

بیماری تیلریوز یکی از بیماری های منتقله توسط کنه است که نشخوارکنندگان اهلی و وحشی را در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان آلوده می کند وخسارت اقتصادی زیادی را به صنعت دامپروری وارد می کند. این بیماری در ایران توسط دو گونه تیلریا لستوکاردی و تیلریا اویس در گوسفند ایجاد می شود. این مطالعه با هدف شناسایی گونه ها و ناقلین تیلریای گوسفندی در استان خراسان شمالی صورت پذیرفت. و نمونه گیری در فصل اوج فعالیت کنه ها (اواخر بهار) از شهرستان های بجنورد، شیروان و فاروج انجام شد. خونگیری به همراه تهیه گسترش خونی در اواخر بهار سال 1390 از ورید وداج 90 گوسفند مشکوک به بیماری تیلریوز ( 30 نمونه از هر شهرستان ) به عمل آمد و همچنین کنه هایی که در سطح گله پراکنده بود جمع آوری شد و به آزمایشگاه انگل شناسی دانشگده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد انتقال یافت. از مجموع 434 کنه جمع آوری شده که با استفاده از کلید تشخیص مورد شناسایی قرار گرفتند کنه های تشخیص داده شده : هیالوما مارژیناتوم، ریپی سفالوس تورانیکوس، ریپی سفالوس بورسا و درماسنتور بودند. که بیشتر کنه های جمع آوری شده ریپی سفالوس تورانیکوس بودند. پس از رنگ آمیزی گسترش های نازک با گیمسا و مشاهده میکروسکوپی با عدسی 100 (عدسی روغنی) تعداد 37 (11/41%) از نمونه ها به تیلریا آلوده بودند. استخراج dna از نمونه های خون و غدد بزاقی کنه ها با استفاده از کیت تجاری mbst انجام شد و پس از انجام pcr تعداد 74 (22/82%) از نمونه های خون و تعداد3 عدد از نمونه های غدد بزاقی آلوده به تیلریا بودند. همچنین 6(66/6%) عدد از نمونه های خون و 2 عدد از نمونه های غدد بزاقی آلوده به بابزیا بودند. پس از انجام semi nested pcr تعداد63(1/85%) نمونه آلوده به تیلریا اویس و 4(45/5%) نمونه به تیلریا لستوکاردی آلوده بودند.در ضمن تعداد 7(45/9%) نمونه ها آلودگی توام با تیلریا اویس و تیلریا لستوکاردی داشتند. در این بررسی کنه هیالوما مارژیناتوم ناقل تیلریا اویس و تیلریا لستوکاردی و کنه ریپی سفالوس تورانیکوس بعنوان ناقل تیلریا اویس معرفی شدند.

در این تحقیق اثرعصاره آبی و هیدروالکلی گیاه استبرق و نیز داروی بوتالکس بر روی تک یاخته خونی هموپروتئوس در کبوتران در دو دوره درمانی مورد بررسی قرار گرفت. در دوره اول ابتدا 24 کبوتر آلوده به هموپروتئوس و 6 کبوتر سالم با بررسی میکروسکوپی گسترش های خونی از بین یک گله انتخاب گردید. به 5 گروه 6 تایی تقسیم شدند. به گروه های آلوده 1 و 2 به ترتیب عصاره های آبی و هیدرو الکلی گیاه استبرق با دوزmg/kg 3/0 به مدت 7 روز متوالی به صورت خوراکی داده شد و به گروه 3 داروی بوتالکس به میزان mg/kg5/2 به صورت داخل عضلانی تزریق گردید. 24 ساعت بعد از آخرین تجویز عصاره ها، از ورید بالی کبوتران گسترش خونی تهیه شد و بعد از بررسی میکروسکوپی میزان پارازیتمی در گروه مختلف مورد بررسی قرار گرفت. فقط در گروه 3 درمان شده بابوتالکس میزان پارازیتمی به صفر رسیده بود درحالیکه در گروه های 1 و 2 هیچگونه تغییری در میزان پارازیتمی به وجود نیامده بود. در دوره دوم درمانی، کبوتران به گروه های شش تایی تقسیم شده وبا غلظتهای 10، 100، 1000 برابر غلظت اولیه درمان گردیدند.به گروه های 1 و 2 ، دو غلظت 10 و 1000 برابر به مدت 7 روز به صورت خوراکی داده شد. به گروه 3 غلظت 100 برابر عصاره آبی به صورت داخل عضلانی به میزان mg/kg 3/0 تزریق گردید. در پایان این دوره از ورید بالی گسترش خونی تهیه گردید وپارازیتمی محاسبه شد. نتایج نشان داد که میزان غلظت و نوع تجویز عصاره آبی استبرق تاثیری بر میزان پارازیتمی انگل نداشتند. بر پایه نتایج بدست آمده بنظر می رسد که عصاره آبی و الکلی استبرق هیچ اثر درمانی بر علیه آلودگی هموپروتئوس در کبوتر نداشته در حالیکه داروی بوتالکس می تواند بعنوان دارویی موثر برعلیه آلودگی هموپروتئوس تجویز گردد.

مطالعه ی کنه ها و بیماری های منتقله توسط آن ها نیازمند پرورش دائمی کلنی های این بندپایان است. این کلنی ها از طریق کشت مراحل مختلف سیر تکاملی کنه ها بر روی میزبان های مناسب، ایجاد و حفظ می شوند. این راهبرد اگرچه بسیار کاربردی و از گذشته تا به امروز مورد استفاده بوده، معایبی نیز دارد. از جمله این که نگه داری میزبان های مهره دار هزینه بر بوده و از طرف دیگر این حیوانات در طی فرآیند خونخواری کنه ها متحمل استرس فراوان می شوند. گاهی نیز به دلیل از دست رفتن خون زیاد، از بین می روند، که از نظر اخلاق زیستی این مسائل چندان پذیرفته نیستند. با در نظر گرفتن تمامی این مشکلات، خونخواری مصنوعی آزمایشگاهی کنه ها جایگزین آشکاری برای روش قبلی است و در مورد بندپایان خونخوار مختلف توسعه یافته است. تاکنون تلاش های زیادی در ارتباط با ایجاد و طراحی روشی استاندارد و قابل اعتماد برای خونخواری مصنوعی کنه ها انجام شده است. اما به علت مکانیسم پیچیده و دوره طولانی خونخواری کنه های سخت، اکثر بررسی های گذشته چندان رضایت بخش نبوده اند. اخیراً روشی کاملاً تعریف شده توسط گروهی از محققین برای کنه سخت ایکسوس ریسینوس طراحی و به کار رفت. این روش در واقع مدل تغییر یافته سیستمی بود که توسط همان گروه برای گونه ی دیگری استفاده شده بود. بر اساس ادعای این محقیقین، روش فوق قابلیت استفاده برای سایر کنه های سخت را دارد. بنابراین در این مطالعه سعی بر آن داشتیم تا ادعای آن ها را مورد آزمایش قرار دهیم. با ایجاد مجموعه ای از تغییرات جزئی در روش آن ها، کنه بالغ هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم که از جمله مهمترین کنه های سخت است، توانست در آزمایشگاه به صورت مصنوعی و بدون استفاده از میزبان خونخواری کند. علی رغم وجود کاستی های موجود در مطالعه ما، نتایج مثبت حاصل شده فرصت های تحقیقاتی متعددی را بر روی خونخواری آزمایشگاهی کنه ها و کنه هیالوما آناتولیکوم فراهم می کند.

از آن جا که تمایل انسان برای نگه داری جوندگانی مانند هامستر، خرگوش و سنجاب به عنوان حیوانات خانگی رو به افزایش است، و خطر انتقال برخی از بیماری های قارچی از حیوان به انسان نیز وجود دارد، بررسی عوامل قارچی بیماری زای موجود در پوست و پوشش مویی این حیوانات حائز اهمیت فراوان است. هامستر طلایی (سوری)، معمول‎ترین هامستر مورد استفاده در تحقیقات و نگه‎داری به عنوان حیوان خانگی است و در میان سایر گونه ها از اندازه ی بزرگ تری برخوردار است. در این مطالعه که به منظور تعیین قارچ ها و انگل های سطح پوست و موی هامستر طلایی (سوری) با نام علمی(mesocricetus auratus) (در شهر مشهد) انجام شد، نمونه های پوست و موی اخذ شده از 60 هامستر مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه ی کلی مطالعه ی حاضر نشان دهنده ی آلودگی نمونه های پوست و موی هامسترهای مورد مطالعه به 25 جنس و گونه ی قارچی و هم چنین یک جنس انگلی (جرب دمودکس) است. در مطالعه ی حاضر علاوه بر میزان شیوع این آلودگی ها در هامسترهای سالم و بیمار، اثر عومل خطر بالقوه ی زیر بر میزان شیوع و بروز هر یک از این 26 جنس و گونه ی قارچی و انگلی، مورد ارزیابی آماری قرار گرفت؛ سن، جنس، بستر (پوشش کف بستر)، محل نگه داری و سبک زندگی (انفرادی یا جمعی). در هامسترهای مورد مطالعه در این تحقیق، بیش ترین میزان آلودگی مربوط به رایزوپوس بود که 50% هامسترها آلودگی به این قارچ را نشان می دادند. کم ترین میزان آلودگی متعلق به قارچ های اولوکلادیوم، آکرومونیوم، آئروبازیدیوم، رودوتورلا، تریکوتشیوم و سودوآلشریا بود که میزان آلودگی به هر کدام از آن ها 7/1% بود. در این مطالعه میزان آلودگی پوست و موی هامستر به انگل های خارجی مورد بررسی قرار گرفت. تنها انگل خارجی جداشده از نمونه های پوست و مو در هامسترهای مورد مطالعه، انگل دمودکس بود. میزان آلودگی به دمودکس در هامسترهای مورد مطالعه در این تحقیق 5% بود که معادل 3 هامستر از 60 هامستر مورد مطالعه می باشد.

تریشینلا یکی از نماتودهای انگلی زئونوز می باشد که طیف وسیعی از پستانداران، پرندگان و خزندگان را آلوده می کند. وقوع تریشینلوزیس در انسان کاملاً به عادات غذایی در مصرف گوشت خام یا نیم پخته حیوانات آلوده دارد. تا کنون با کاربرد روشهای مولکولی (pcr)، 12 گونه ی تریشینلا شناسایی شده است. تریشینلا بریتووی مهمترین گونه مشترکی است که حیوانات وحشی ایران را آلوده می کند. از آنجایی که در شمال شرقی ایران هیچ گونه گزارشی مبنی بر آلودگی با تریشینلا در دسترس نیست، مطالعه حاضر با انجام نمونه برداری از بافتهای عضلانی 120 سگ ولگرد در شهرستان مشهد در خراسان رضوی ایران انجام پذیرفت. با کاربرد روش هضم مصنوعی و روش فشرده سازی، لارو تریشینلا در 2 سگ ولگرد شناسایی شد. تمامی لاروها در آزمایشگاه رفرانس اتحادیه اروپا با کاربرد روش multiplex pcr تریشینلا بریتووی تشخیص داده شد. در این مطالعه ما برای اولین بار در ایران تریشینلا بریتووی را در سگ ولگرد شناسایی کردیم.

چکیده شناسایی ملکولی گونه ها و ناقلین بابزیای گوسفندی در تعدادی از شهرستان های خراسان شمالی بابزیوز یکی از این بیماری های منتقله از کنه است که خسارات زیادی را به صنعت دامپروری وارد می کند و در ایران توسط دو گونه بابزیا اویس و بابزیا موتازی و یک گونه غیر بیماری زا ، بابزیا کراسا ایجاد می شود .در این مطالعه که با هدف شناسایی ناقلین و گونه های بابزیا در شهرستان های فاروج، شیروان و بجنورد استان خراسان شمالی انجام گرفت. تعداد 90 نمونه خون همراه با گسترش نازک و کنه ها موجود در سطح گله از این سه شهرستان جمع آوری شد و در کنار یخ به آزمایشگاه انتقال داده شد. گسترش های خونی را پس از فیکس کردن در متانول و رنگ آمیزی با گیمسا با عدسی روغنی میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت که در 37(11/41%) نمونه اجرام پیروپلاسمی مشاهده شد. که به ترتیب در شهرستان های بجنورد، شیروان و فاروج 14(66/46%)، 11(66/36%) و 12(40%) آلودگی مشاهده شدند. کنه های جمع آوری شده را با استفاده از کلید های تشخیص شناسایی شد که کنه ها شامل ریپی سفالوس تورانیکوس، ریپی سفالوس بورسا، هیالوما مارژیناتوم، درماسنتور مارژیناتوس بودند. در شهرستان بجنورد کنه های ریپی سفالوس بورسا، ریپی سفالوس تورانیکوس و هیالوما مارژیناتوم یافت شدند و در حالیکه در شهرستان شیروان کنه های هیالوما مارژیناتوم و ریپی سفالوس تورانیکوس و در شهرستان فاروج نیز کنه های هیالوما مارژیناتوم و درماسنتور مارژیناتوس شناسایی شدند. پس از جداسازی، غدد بزاقی به همراه نمونه های خونی توسط کیت mbst استخراج dna صورت گرفت. پس از استخراج با استفاده از پرایمر های اختصاصی دو تک یاخته، تیلریا و بابزیا را بروش pcr از هم تفکیک گردید که از تعداد 90 نمونه خون6(66/6%) نمونه به بابزیا و 74(22/82%) نمونه به تیلریا آلوده بودند. برای تشخیص گونه های بابزیا و تیلریا از پرایمر های اختصاصی هر گونه و از روش semi nested pcr استفاده شد که در نمونه های خونی تمام نمونه های بابزیا مثبت در مرحله اول (6 نمونه) بابزیا اویس بودند و نیز 2 نمونه بابزیا مثبت در غدد بزاقی نیز بابزیا اویس گزارش گردید. لازم به ذکر است تمامی نمونه ها با پرایمر اختصاصی بابزیا موتازی نیز بررسی گردید ولی نمونه مثبتی مشاهده نشد.

اکینوکوکوس گرانولوزوس دارای 10 سویه g1-g10 می باشد. که هر سویه به میزبان واسط خاصی مربوط می شود. این سویه ها از نظر ریخت شناسی، همه گیری شناسی، درمان و کنترل با هم اختلاف دارند. برای شناسایی سویه ها از روش های مورفولوژیکی و مولکولی زیادی استفاده می شود، که البته استفاده این روش ها با همدیگر برای شناسایی سویه ها اطلاعات قابل قبول تری در رابطه با شتاسایی تنوع در سویه های اکینوکوکوس گرانولوزوس فراهم می کند. هدف اصلی مطالعه ی حاضر بررسی مورفولوژیکی و مولکولی کیست های هیداتید گوسفندان کشتارشده در کشتارگاه مشهد به منظور شناسایی سویه های اکینوکوکوس بود. در این مطالعه اندام های آلوده(کبد و ریه) از کشتارگاه به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از استخراج مایع کیست های هیداتید، شاخص های مورفولوژیک قلاب های روستلوم پروتواسکولکس ها با استفاده از عدسی مدرج چشمی اندازه گیری شدند. نتایج بررسی شاخص های مورفولوژیکی قلاب های روستلوم پروتواسکولکس ها شامل: طول کلی قلاب بزرگ3/0±6/23 و طول تیغه ی قلاب بزرگ 5/0±7/11 و طول کلی قلاب کوچک 7/1±3/19 و طول تیغه ی قلاب کوچک 1/1±8 و تعداد کلی قلاب 7/0±7/33 می باشد. در بخش مولکولی این مطالعه بعد از استخراج dnaبا کیت mbst، واکنش pcr بر روی ژن its1 با دو پرایمر egr,egrصورت گرفت. سپس محصول pcr توسط آنزیم bsh1236i مورد هضم آنزیمی قرار گرفت. براساس الگوی باندها(4باند) گونه اکینوکوکوس گرانولوزوس سویه های g1,g2,g3 تشخیص داده شد. و برای تمایز سه سویه از یکدیگر تعیین توالی صورت گرفت. و سویه g1 تشخیص داده شد. نتایج مولکولی با نتایج مورفولوژیکی قلاب های روستلوم کاملأ هماهنگ بود و هر دو نشان دهنده ی تأیید وجود سویه گوسفندی g1در گوسفندان کشتاری مشهد بود. کلمات کلیدی: اکینوکوکوس گرانولوزوس، کیست هیداتید،pcr، گوسفند

کریپتوسپوریدیوم پارووم یک تک یاخته ی پاتوژن مشترک بوده، که قابلیت انتقال از طیف وسیعی از حیوانات مختلف به انسان را دارد و یک مشکل مهم از نظر سلامت عمومی می باشد. در بسیاری از موارد گاوهای شیری به عنوان منبع عمده آلودگی محیطی به این تک یاخته گزارش شده اند. در این مطالعه با استفاده از روشpcr-rflp بر روی ژن 18s rrna جهت تشخیص و شناسایی گونه های کریپتوسپوریدیوم در 300 نمونه ی مدفوع گوساله های شیری زیر یک ماه از 10 واحد گاوداری منطقه مشهد استفاده شد. 85 نمونه (3/28 %) و 45 نمونه (15 %) به ترتیب در روش بررسی میکروسکوپی و pcr از نظر کریپتوسپوریدیوم مثبت تشخیص داده شدند. هضم آنزیمی نمونه ها با استفاده از دو آنزیم برشی ssp1 و vspi انجام شد، که نتایج هضم آنزیمی و تعیین ترادف نمونه ها وجود ژنوتیپ گاوی کریپتوسپوریدیوم پارووم را در تمام نمونه ها نشان داد. نتایج ما نشان می دهد که گوساله ها به عنوان مخزن احتمالی گونه کریپتوسپوریدیوم قابل انتقال به انسان در منطقه ی مشهد، دارای اهمیت می باشند. این اولین مطالعه ی مولکولی بر روی کریپتوسپوریدیوزیس گاوی در منطقه مشهد است. کلمات کلیدی: کریپتوسپوریدیوم، ژنوتیپ ، گوساله های شیری، مشهد

از آن جا که گرایش انسان برای نگه داری جوندگانی مانند هامستر، خرگوش و سنجاب به عنوان حیوانات خانگی رو به افزایش است، و خطر انتقال برخی از بیماری های انگلی از حیوان به انسان نیز وجود دارد، بررسی و شناسایی انگل های گوارشی این حیوانات حائز اهمیت فراوان است. هامستر طلایی (سوری)، معمول‎ترین هامستر مورد استفاده در تحقیقات و نگه‎داری به عنوان حیوان خانگی است و در میان سایرگونه ها از اندازه ی بزرگ تری برخوردار است. در این مطالعه که به منظور شناسایی انگل های گوارشی هامستر طلایی (سوری) با نام علمیmesocricetus auratus در شهر مشهد انجام شد، نمونه های مدفوع اخذ شده از 100 هامستر مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین در مطالعه ی حاضر اثر سن، جنس، بستر (پوشش کف بستر)، محل نگه-داری و سبک زندگی (انفرادی یا جمعی)و مصرف ضد انگل بر نسبت فراوانی آلودگی به انگل های گوارشی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه ی کلی مطالعه ی حاضر نشان دهنده ی آلودگی نمونه های مدفوع هامسترهای مورد مطالعه به 2 جنس سیفاسیا و کاپیلاریا است. در این مطالعه در گسترش های تهیه شده جهت شناسایی کریپتوسپوریدیوم هیچ اووسیستی مشاهده نشد. در هامسترهای مورد مطالعه در این تحقیق، بیش ترین میزان آلودگی مربوط به جنسکاپیلاریا بود که 42% هامسترها آلودگی به اینانگل را نشان می دادند. بالطبع کم ترین میزان آلودگی متعلق به جنس، سیفاسیا بود که میزان آلودگی به آن 3% بود. نتایج مطالعه ی ما حاکی از آلودگی بالای هامستر های شهر مشهد به گونه های کاپیلاریا بود و به جهت بررسی احتمال زئونوز بودن آن ها توصیه می شود که آزمایش مدفوع از صاحبان این هامستر ها نیز انجام گردد. ?

بابزیوز و تیلریوز از بیماریهای مهم انگلی تک یاخته ای است که توسط کنه های سخت منتقل شده و باعث بروز زیانهای اقتصادی در صنعت دامپروری میگردد . این مطالعه با هدف شناسایی مولکولی گونه ها و ناقلین بابزیا و تیلریا در بزهای شهرستان مشهد انجام گرفت . 100 نمونه خون بز و همچنین کنه های سخت از گله های خونگیری شده مشکوک به آلودگی پیروپلاسموز ، از چهار منطقه جغرافیایی شهرستان مشهد جمع آوری شدند و با استفاده از کلیدهای تشخیص موجود شناسایی شدند. dna نمونه های خون حاوی edta و همچنین غدد بزاقی و تخمدان کنه ها با استفاده از کیت تجاری سیناژن استخراج گردید. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی دو تک یاخته تیلریا و بابزیا مورد آزمایش pcr قرار گرفتند. در این مطالعه ، در بررسی میکروسکوپی گسترشهای خونی ، 6 نمونه مشکوک به اجرام پیروپلاسمایی مشاهده شد . از مجموع 246 کنه به ترتیب ریپی سفالوس تورانیکوس 51/6% (127) ، درماسنتور مارژیناتوس 67 (27/2%) ، هیالوما مارژیناتوم 44 (17/9%) ، ریپی سفالوس سنگوئینوس 4 (1/6%) ، هیالوما آناتولیکوم 2 (0/8%) ، هیالوما آسیاتکوم 1 (0/4%) ، همافیزالیس سولکاتا 1 (0/4 %) شناسایی شدند . کنه غالب در منطقه ریپی سفالوس تورانیکوس تشخیص داده شد. نتایج آزمایشات ملکولی نشاندهنده عدم آلودگی همه نمونه های خون بود. در آزمایش ملکولی تنها غدد بزاقی کنه هیالوما مارژیناتوم آلوده به تیلریا تشخیص داده شد. با توجه به نتایج بدست آمده بنظر می رسد بتوان این فرضیه را عنوان نمود که احتمالا"بزها دارای مقاومت ذاتی بر علیه تک یاخته های تیلریا و بابزیای گوسفندی باشند و لازم است در آینده مطالعات بیشتری درباره صحت این فرضیه انجام گیرد . همچنین باتوجه به آلودگی کنه هیالوما مارژیناتوم با عامل تیلریا ناشناخته، مطالعات بیشتری جهت شناسایی این گونه تیلریا ، در این کنه صورت گیرد . نتایج بدست آمده نشان داد که بز با وجود زندگی در کنار گوسفند ، مقاومت بیشتری نسبت به آلودگی بابزیایی و تیلریایی از خود نشان میدهد .

چکیده شناسایی مولکولی گونه های تیلریا و ناقلین آن در گاوهای شهرستان یزد با روش semi-nested pcr تیلریوز یکی از بیماری های تک یاخته ای خونی در گاو بوده که سبب مرگ و میر بالا در این حیوانات در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان از جمله ایران می شود. تیلریا آنولاتا و تیلریا اورینتالیس در ایجاد تیلریوز گاوی در ایران نقش دارند همچنین امکان انتقال تیلریا هیرسی از گوسفند به گاو از طریق کنه وجود دارد. اگرچه در گاو ایجاد بیماری نمی کند. تاکنون مطالعات میکروسکوپی زیادی درباره شناسایی گونه های آلوده کننده تیلریا در گاو و کنه های ناقل صورت گرفته که در مقایسه با روش های مولکولی از حساسیت و ویژگی کمی برخوردار است. در این مطالعه تعداد 100 نمونه خون edta به همراه 249 عدد کنه در فصل فعالیت کنه ها (خرداد، تیر، مرداد، شهریور) از گاوهای شهرستان یزد با سابقه تیلریوز ولی بدون واکسیناسیون علیه تیلریوز جمع آوری شدند. نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه منتقل گردید ابتدا از خون گسترش تهیه و با گیمسا رنگ آمیزی شدند. همچنین dna از خون با استفاده از کیت تجاری استخراج گردید کنه ها همچنین با استفاده از کلید های تشخیص شناسایی و بر اساس جنس و گونه کنه به 50 مجموعه 5 کنه ای تقسیم گردیدند و باستفاده استریو میکروسکوپ و وسایل حشره شناسی غدد بزاقی آنها جدا سازی و dna آنها نیز با استفاده از کیت استخراج گردید. آنگاه pcr مرحله اول بررویdna نمونه های خون و غدد بزاقی کنه با پرایمر های p1 و p2 انجام شد سپس محصول pcr اول با پرایمر اختصاصی تیلریا آنولاتا و تیلریا اورینتالیس و با انجام روشsemi-nested pcr بر روی ژن18s rrna ، مورد آزمایش قرار گرفتند. جهت تشخیص تیلریا هیرسی و تفریق آن از تیلریا آنولاتا روش pcr-rflp استفاه شد که البته نمونه ها از نظر آلودگی به تیلریا هیرسی منفی بودند. در بررسی اولیه انجام شده با میکروسکوپ نوری، در 4 گسترش خونی (4%) اشکال حلقوی انگل مشاهده گردید همچنین همه کنه ها هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم تشخیص داده شدند. نتایج به دست آمده با روش pcr، نشان دهنده آلودگی 11 نمونه خون (11%) و سه مجموعه غدد بزاقی کنه به تک یاخته تیلریا بودند. با انجام روش semi-nested pcr مشخص شد که همه نمونه های تیلریای مثبت در خون و کنه در pcr مرحله اول، تیلریا آنولاتا بوده و هیچ یک آلوده به تیلریا اورینتالیس نبودند. مطالعات تکمیلی با pcr-rflp با استفاده از آنزیم mspi نیز نشان داد که نمونه های خون و کنه ها همگی از نظر آلودگی به تیلریا هیرسی منفی می باشند. پژوهش حاضر اولین مطالعه ی انجام شده جهت تشخیص تیلریا در گاوها ی شهرستان یزد با روش ملکولی می باشد که آلودگی گاوها را به تیلریا آنولاتا و اهمیت کنه هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم درانتقال الودگی را تایید نمود . کلمات کلیدی: تیلریا ، گاو ، یزد ، semi-nested pcr

لیشمانیوز به طیفی از بیماری ها اطلاق می شود که عامل آن گونه های مختلف لیشمانیا می باشد. این بیماری در شمار بیماری های مشترک انسان و حیوان قرار داشته و بسته به گونه ی انگل، به اشکال مختلف بالینی، از جمله ضایعات جلدی، جلدی- مخاطی و احشایی بروز می کند (44، 104). لیشمانیوز در 88 کشور (66 کشور در دنیای قدیم و 22 کشور در دنیای جدید) به صورت بومی وجود دارد. تقریباً 12 میلیون نفر آلوده به لیشمانیا هستند و 350 میلیون نفر نیز در خطر ابتلا به بیماری قرار دارند، سالانه 1 تا 5/1 میلیون بیمار جدید برای فرم جلدی بیماری و 500 هزار بیمار جدید برای فرم کشنده احشایی گزارش می شود (65). لیشمانیوز احشایی بیماری عفونی خطرناکی است که اگر سریع تشخیص و درمان نشود، میزان مرگ و میر بالایی در انسان خواهد داشت. لیشمانیوز احشایی در ایران از نوع مدیترانه-ای بوده و عامل آن لیشمانیا اینفانتوم، ناقل آن گونه هایی از پشه های خاکی جنس فلبوتوموس، و مخزن انگل، سگ و سگ سانان می باشد (65، 173). لیشمانیوز احشایی سگ، عفونت سیستمیک با علایم تب، کاهش وزن، بزرگ شدگی طحال و کبد، رنگ پریدگی غشاءهای مخاطی، خون ریزی از بینی، کم خونی و افزایش گلوبولین های خون می باشد. هم چنین ضایعات جلدی در بسیاری از سگ‎های آلوده دیده می شود (65، 173). تعداد قابل توجهی از سگ‎های آلوده به لیشمانیا اینفانتوم فاقد علایم بالینی هستند و این سگ‎ها می توانند منبع خطرناکی برای ابتلای انسان به لیشمانیوز باشند. تشخیص آنتی بادی های ضد لیشمانیا با استفاده از آزمون های سرولوژی مانند ایمونوفلورسانس غیر مستقیم ، الایزا وآزمون آگلوتیناسیون مستقیم روش هایی با حساسیت بالا برای تشخیص آلودگی در سگ‎ها می باشد که امکان شناسایی سگ‎های آلوده فاقد علایم بالینی را فراهم می کند. از بین روش های سرولوژی، آزمون ایمونوفلورسانس غیر مستقیم از حساسیت و ویژگی نزدیک 100 درصد برخوردار بوده و توسط سازمان جهانی سلامت حیوانات به عنوان آزمون سرولوژی استاندارد اعلام شده است (42، 64، 146). از سال 1319 که اولین بار توسط نلیگان لیشمانیوز سگ‎ها در ایران گزارش شد (124)، گزارش های بسیاری از مناطق مختلف ایران در رابطه با آلودگی سگ‎ها با این انگل ارائه شده است. شیوع سرمی آلودگی لیشمانیایی در سگ‎های مناطق مختلف ایران از 4/4 تا 6/21 درصد متغیر بوده و بیشترین میزان آلودگی از استان های شمال غرب کشور (اردبیل و آذربایجان شرقی) گزارش شده است (108). در شهر مشهد و مناطق اطرافی مثل: شاندیز و طرقبه، موارد متعددی از ابتلای بالینی سگ‎ها به لیشمانیوز مشاهده گردیده است (مشاهدات بالینی دامپزشکان). با توجه به این که بسیاری از سگ‎های آلوده به لیشمانیا اینفانتوم فاقد علایم بالینی هستند، می توان پیش بینی کرد که درصد قابل توجهی از سگ‎ها در شهر مشهد و مناطق اطرافی آلوده به انگل لیشمانیا باشند. برنامه ریزی های کلان بهداشتی در جهت کنترل و پیشگیری از لیشمانیوز در جمعیت انسانی بدون آگاهی از وضعیت انتشار موارد بالینی و تحت بالینی بیماری در جمعیت سگ‎های شهری امکان پذیر نیست. متولیان امور سلامت و بهداشت عمومی به ویژه در مناطق بومی لازم است با بررسی های سالانه در زمینه ی وضعیت آلودگی سگ‎ها به لیشمانیا، سگ‎های آلوده را حذف نمایند. در مطالعه ی حاضر با استفاده از آزمون های ایمونوفلورسانس غیر مستقیم و semi-nested pcr میزان شیوع آلودگی لیشمانیوز در سگ‎های مناطق مختلف مشهد تعیین گردید و هم چنین نسبت به تعیین گونه های لیشمانیا با استفاده از روش های ملکولی اقدام شد.

بابزیوز یکی از بیماریهای منتقله از کنه می باشد که خسارت زیادی را به صنعت دامپروری وارد می کند. بابزیا بویس و بابزیا باجمینا از گونه های شایع در مناطق گرمسیری و تحت گرمسیری هستند. این مطالعه با هدف شناسایی ناقلین و گونه های بابزیا در 3 منطقه آب و هوایی گرم و خشک، کوهستانی و خزری انجام گرفت. تاکنون مطالعات میکروسکوپی بسیاری درباره شناسایی گونه های آلوده کننده بابزیا در گاو و کنه های ناقل صورت گرفته که در مقایسه با روش های مولکولی از حساسیت و ویژگی کمی برخوردار است. در این مطالعه تعداد 270 نمونه خون edta به همراه 529 عدد کنه در فصل فعالیت کنه ها(خرداد، تیر، مرداد، شهریور) از گاوهای شهرستانهای یزد، تربت جام، تنکابن و رامسر جمع آوری شدند. نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه منتقل گردید. ابتدا از نمونه های خون گسترش تهیه و سپس با گیمسا رنگ آمیزی شدند. کنه ها با استفاده از کلیدهای تشخیص و بر اساس جنس و گونه شناسایی و به 106 مجموعه 5 کنه ای تقسیم گردیدند و با استفاده استریومیکروسکوپ و وسایل حشره شناسی، غدد بزاقی و تخمدان آنها جداسازی و در سرم نمکی 8/0% قرار داده شد. dna خون، غدد بزاقی و تخمدان با استفاده از کیت استخراج شدند، سپس دو مرحله pcr جهت تشخیص بابزیا باجمینا و بابزیا بویس در گاو انجام شد. نتایج بررسی های میکروسکوپی و مولکولی نسبت به وجود بابزیا منفی بودند اما آلودگی به گونه های تیلریا در نمونه های خون مشاهده گردید. همه کنه های سخت شناسایی شده هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم بودند. در مجموعه های غدد بزاقی کنه ها فقط آلودگی به گونه های تیلریا تشخیص داده شد. پژوهش حاضر اولین مطالعه انجام شده جهت تشخیص بابزیا در گاو و در ایران با روش مولکولی می باشد که نشاندهنده عدم حضور آلودگی به گونه های بابزیا در نمونه های جمع آوری شده می باشد.

مارشالاژیا مارشالی انگل شیردان سم داران اهلی و وحشی در نواحی معتدل دنیا می باشد. این نماتود شیوع بالایی در نواحی مختلف دنیا دارد . تاکنون مطالعات کمی در باره بیماری زایی مارشالاژیا مارشالی انجام گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی مارشالاژیا مارشالی بر روی ترشح اسید شیردان، میزان گاسترین و پپسینوژن سرم و تغییرات مورفولوژیک بافت شیردان ناشی از مهاجرت انگل بوده است. ابتدا 10 راس بره 6 ماهه به دوگروه 5 تایی aو bتقسیم شدند. پس از درمان ضد انگلی و اطمینان به عدم آلودگی بره ها به کرم های گوارشی ، به بره های گروه a از طریق لوله معدی 5000 لارو عفونی زای مارشالاژیا مارشالی خورانده شد. در حالی که گروه b هیچ گونه لاروی دریافت نکردند. نمونه گیری از مدفوع بره ها بطور روزانه و محتویات شیردان بطور هفتگی و خونگیری هر هفته دو بار انجام گرفت. پس از سی روز بره ها کشتار شده و تعداد کرم های بالغ در شیردان شمارش گردید. بافت های ضایعه دیده شیردان برای بررسی های پاتولوژیک نمونه برداری شدند . اولین ظهور تخم در کل بره ها در روز 21 بعد از ایجاد آلودگی و میانگین تخم های موجود در مدفوع 3 عدد بود. در طول 30روز میانگین تخم های مارشالاژیا به 72/35±6/61 رسید. در گروه آلوده تغییرات چشمگیری درپپسینوژن سرم وph شیردان مشاهده گردید به طوری که مقادیر فوق به طور واضحی افزایش نشان داد.(p<0.001)در تمام بره های آلوده شده میزان پپسینوژن سرم وph شیردان از روز 7 به بعد شروع به افزایش داشت که در روز 16 بعد از آلودگی به بالاترین میزان خود رسید. بعد از روز 16 روند کاهشی در میزان پپسینوژن سرم وph شیردان دیده شد اما علی رغم این کاهش میزان آن باز هم از حد نرمال بالاتر بود. نتایج نشان داد تمامی بره های آلوده شده ضایعات مخاطی با تراکم متفاوت را نشان می داد. درمشاهدات میکروسکوپی دو نوع ضایعه حادو مزمن مشخص درمقاطع شیردان قابل رویت بود. درمقایسه مقادیر وزن، ائوزینوفیل و گاسترین دو گروه درمانی و کنترل اختلاف معنی داری مشاهده نشد . در نهایت می توان بیان کرد رشد مارشالاژیا مارشالی در غدد شیردان باعث ایجاد تغییرات پاتوفیزیولوژی از جمله کاهش اسیدیته محتویات شیردان، افزایش ph شیردان وافزایش غلظت پپسینوژن سرم می شود. کاهش ترشح اسید شیردان به علت جایگزین شدن سلول های مرزی با سلول های غیرمتمایز یافته می باشد. تغییرات هیستولوژی شامل هایپریلاژی سلول های مخاط، از دست رفتن سلول های پاریتال و نفوذ سلول های اماسی ازجمله گرانولوسیت و لنفوسیت می باشد. در این طرح نشان داده شد که الودگی به مارشالاژیا مارشالی منجر به تغییرات پاتوفیزیولوژیک در بره هامی شود. نتایج این طرح مشابه نتایج مطالعات قبلی در ایجاد الودگی با تلادورساژیا سیرکومسینکتا همراه با تغییر سریع عملکرد شیردان می باشد

سقط جنین در گاوهای شیری عموماً به از بین رفتن جنین در بین روزهای 42 تا 260 آبستنی اطلاق می شود. عوامل ایجادکننده سقط به دو بخش عفونی و غیر عفونی تقسیم میشوند. از میان عوامل عفونی مرتبط با سقط جنین در گله های گاو شیری، میتوان به تک یاخته نئوسپورا کانینوم اشاره کرد .این مطالعه بر روی جنین های سقط شده ارجاعی به قطب علمی مطالعه سقط جنین و مرگ ومیر نوزاد نشخوار کننده دانشکده دامپزشکی مشهد انجام پذیرفت. جهت تعیین و بررسی آلودگی نئوسپورا در مغز جنین های سقطی گاوهای شیری از روش pcr استفاده گردید. سپس از مغز جنین های سقطی با واکنش مثبت در تست pcr و به تعداد برابر از نمونه های منفی، برداشت و جهت تثبیت در محلول فرمالین بافره 10 درصد قرار داده شد. پس از طی مراحل آماده سازی و تهیه بلوکهای پارافینی، مقاطع بافتی به ضخامت 5 میکرون تهیه گردید و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. پس از بررسی میکروسکوپی هر یک از نمونه های بافتی، وجود ، نوع ، ماهیت و انتشار ضایعات تعیین گردید. همچنین به منظور شناخت عوامل خطر ساز و سایر موارد مرتبط با سقط در گله های گاو شیری و ارزیابی هر یک از آنها بر اساس آزمایش pcr در استان های مختلف کشور طی سال های 1388 تا 1392، آنالیز و محاسبات توسط نرم افزار آنالیز آماری sas (نسخه 9.2) بر روی فاکتور های مورد بررسی انجام پذیرفت. از مجموع 395 نمونه بررسی شده به روش pcr، تعداد 179 نمونه ( 45%) مثبت گزارش گردید . از این تعداد ، تنها 52 نمونه کیفیت لازم را جهت بررسی به روش هیستوپاتولوژی داشتند که به همراه 52 نمونه ی با واکنش منفی در روش pcr مورد مطالعه قرار گرفتند. از بین نمونه های مثبت، تنها در 16 مورد ضایعات آنسفالیت غیر چرکی به عنوان ضایعه اصلی گزارش گردید. آنالیز آماری رابطه معنی داری را میان آنسفالیت غیر چرکی به عنوان یافته ای جهت تشخیص پاتولوژیک بیماری و نتایج بدست آمده از روش pcr تایید نمود. ((p<0.05. در این مطالعه ارتباط آماری معنا داری بین سن مادر، تعداد شکم زایش، اندازه گله، میزان تولید شیر، ابتلا به سایر بیماری ها، فصل، وضعیت ظاهری جنین و نتایج بدست آمده از آزمایش pcr با استفاده از آزمون آماری مشاهده نگردید (p > 0.05). اما بین سن جنین های سقط شده، صفت مرده زایی و نتایج بدست آمده از آزمایش pcr، ارتباط آماری معنا داری، بوسیله آزمون آماری مشاهده شد(p < 0.05). نتایج این مطالعه، ضرورت بررسی بیشتر جهت برنامه ریزی کنترل و پیشگیری سقط جنین نئوسپورایی را در گله های گاو شیری مشخص می نماید

تاکنون در ایران مطالعات زیادی درباره لیشمانیازیس با روشهای تشخیص میکروسکوپی ، کشت آسپیره طحال و عقده های لنفاوی یا مغز استخوان و آزمایشات سرولوژیکی و مولکولی انجام شده است. دراین روش ها بصورت تهاجمی از بافت ها نمونه برداری می شوند. مطالعه حاضر با هدف یافتن روشی حساس ، کارآمد و در عین حال با تکیه بر نمونه برداری غیرتهاجمی از خون و چشم برای تشخیص مولکولی لیشمانیا و همچنین تعیین گونه عامل بیماری در سگهای شهر مشهد انجام گرفت. بدین منظور از تعداد 60 قلاده سگ در سه گروه 20 تایی شامل: سگ های صاحب دار فاقد نشانه بالینی، سگ های صاحب دار دارای نشانه بالینی و سگ های ولگرد نمونه های سواب چشم و بافی کوت تهیه شدند . dna نمونه های سواب چشم و بافی کوت برای انجام آزمایش ملکولی، با کیت تجاری mbst استخراج شدند . برای تشخیص گونه های لیشمانیا آزمایش semi-nested pcr با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ( linr4، lin17 و lin19)انجام شد. در مجموع آلودگی 1 نمونه بافی کوت و 5 نمونه سواب چشمی ، لیشمانیا اینفانتوم تعیین شد بدین ترتیب که: در یک قلاده سگ از گروه سگ های خانگی دارای نشانه بالینی هر دو نمونه سواب چشمی و بافی کوت و در 4 قلاده سگ از گروه سگ های ولگرد فقط نمونه های سواب چشمی آلوده به لیشمانیا اینفانتوم بودند. در گروه دیگر یعنی سگ های صاحبدار فاقد نشانه بالینی هیچ نمونه مثبتی یافت نشد. پس از تهیه گسترش از جراحات جلدی در گروه سگ های خانگی دارای نشانه بالینی و رنگ آمیزی گیمسا با بررسی میکروسکوپی، در 1 قلاده سگ آماستیگوت های لیشمانیا مشاهده شدند. گسترش هایی نیز از همه نمونه های بافی کوت تهیه ، پس از رنگ آمیزی گیمسا و بررسی میکروسکوپی در هیچ یک از آنها آلودگی مشاهده نشد. بررسی نتایج حاصل نشان می دهند که روش های مولکولی حساسیت بالاتری نسبت به تشخیص میکروسکوپی دارند و دلیل عمده آن نیز مربوط به سگ هایی است که علیرغم مثبت بودن آزمایش های مولکولی فاقد نشانه های بالینی می باشند. علاوه براین نمونه های سواب چشمی در مقایسه با بافی کوت خون در تشخیص لیشمانیازیس احشایی به روش مولکولی کارآیی بیشتری دارند. همچنین بر اساس نتایج آزمایشات مولکولی ، لیشمانیازیس سگ ناشی از لیشمانیا اینفانتوم در بین سگهای شهر مشهد شایع است.

مطالعه حاضر جهت تعیین گونه های انگل لیشمانیا به روش های مولکولی به مدت دو سال در شهر مشهد انجام گرفت. ابتدا اطلاعات بیماران پس از مراجعه به آزمایشگاه های تشخیص درفرم تاریحچه ثبت شد. در مجموع از زخم های 100 بیمار مبتلا به لیشمانیازیس جلدی نمونه برداری صورت گرفت. برای تشخیص بیماری ابتدا گسترش مستقیم از زخم آنها تهیه و پس از رنگ آمیزی با گیمسا با میکروسکوپ نوری (عدسی روغنی) بررسی شدند. از ترشحات 25 بیمار واجد نمونه های پوستی مثبت در محیط n.n.n غنی شده با rpmi کشت داده شدند. نمونه های کشت مثبت به همراه گسترش های نسجی جهت استخراج dna و آزمایش pcr استفاده شدند. آزمایش pcr با دو روش صورت گرفت. ابتدا جهت تشخیص جنس لیشمانیا از روش حساسpcr با پرایمر های یونیورسال استفاده شد و سپس نمونه های مثبت برای تعیین گونه های لیشمانیا با روش nested pcr - semiمورد آنالیز قرار گرفتند. سه نمونه مثبت نیز جهت تعیین توالی انتخاب گردیدند. اطلاعات جمع آوری شده صد بیمار تایید شده به لیشمانیوز مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. از مجموع 100 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی 58% زن و 42% مرد بودند (p>0.05). بالاترین میزان بیماری در گروه سنی 29-20 سال به میزان 34% و در گروه سنی 9-0 سال به میزان 24% مشاهده شد (p>0.05). بیشترین بیماران در فصل پاییز 40% و کمترین آن در فصل بهار به میزان 15% دیده شد (p>0.05). نیز 18% بیماران با حیوان در منزل یا محل کار تماس مستقیم داشتند. در مجموع تعداد 217 زخم در 100 بیمار شمارش گردید که بیشترین زخم ها در دست و صورت بوده و کمترین آن در ساق مشاهده گردید (p>0.05). بیشترین تعداد بیماران واجد 1 الی 2 زخم (6/51% زخم ها) در بدن و کمترین بیماران بیشتر از 6 زخم (5/6% زخم ها) در بدن داشتند که قطر بیشتر زخم ها (9/48% زخم ها) بین 1-5 میلی متر بود. در 6/92 %زخم های مشاهده شده از بروز تا زمان مراجعه به آزمایشگاه 6 ماه گذشته بود. در این مطالعه 76% بیماران واجد نوع زخم خشک و بقیه بیماران واجد زخم مرطوب بودند. در مرحله اول pcr در تمام 100 نمونه اخذ شده آلودگی به جنس لیشمانیا تعیین گردید. در مرحله دوم آزمایش، 94% نمونه های مثبت لیشمانیا تروپیکا بوده و 6% بقیه نمونه ها لیشمانیا ماژور تشخیص داده شدند. نتایج سکانس بعلت خوانش نامناسب مورد استفاده قرار نگرفت. با توجه به نتایج بدست آمده با روش های میکروسکپی، کشت و ملکولی در نمونه های اخذ شده از بیماران انسانی در شهرستان مشهد، گونه لیشمانیا تروپیکا بیشترین فراوانی را در مقایسه با لیشمانیا ماژور داشت و لازم است مسئولین بهداشتی اقدامات لازم جهت و کنترل پیشگیری بیماری انجام دهند.

پیروپلاسموز اسبی در نواحی حاره، نیمه حاره و مناطق معتدل در سرتاسر جهان وجود دارد. این بیماری باعث محدودیت در تجارت و نقل و انتقال اسب می شود. واردکردن اسب های سالم به مناطق آندمیک، خطر ابتلا، ایجاد بیماری با حدت بالا و حتی مرگ را به دنبال دارد. بیماری در اسب ها باعث لاغری، کاهش توان بدنی و حتی مرگ می شود. درمان اسب های بیمار هزینه بالایی دارد. پیروپلاسموز در اسب های آبستن می تواند منجر به سقط جنین و یا تولد کره مبتلا به پیروپلاسموز و مرگ زودهنگام کره ها گردد. هدف این مطالعه بررسی آلودگی تیلریا اکویی و بابزیا کابالی در تک سمی های شهرستان بجنورد بوده که با روش های میکروسکوپی، سرولوژی و مولکولی صورت گرفت. در این مطالعه علاوه بر 100 رأس اسب نژاد ترکمن، از 106 الاغ نیز خون گیریبه عمل آمد. در بررسی میکروسکوپی در 5 رأس اسب و 4 رأس الاغ فقط تیلریا اکویی در گسترش های خونی مشاهده شد. آزمایش ایمنوفلوئورسانس غیرمستقیم نشان داد که 53% از اسب ها دارای عیار سرمی علیه پیروپلاسموز بودند و از این تعداد 48% واجد عیار سرمی بر علیه تیلریا اکویی و 2% عیار سرمی بر علیه بابزیا کابالی و 3% عیار سرمی بر علیه هر دو آلودگی داشتند. از آزمایش مولکولی با روش pcr برای تشخیص تیلریا اکویی و بابزیا کابالی در اسب و الاغ طی دو مرحله استفاده شد. در pcr مرحله اول، آلودگی به جنس تیلریا و بابزیا مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج این مرحله نشان دهنده آلودگی 45 رأس اسب (45%) و 54 رأس الاغ (94/50%) به جنس تیلریا بودند. در مرحله دوم از روش multiplex-pcrبه طور اختصاصی جهت تشخیص تیلریا اکویی و بابزیا کابالی استفاده شد. نتایج انجام شده توسط این روش بر روی نمونه های مثبت مرحله اول آلودگی تک سمی ها به تیلریا آکویی را تعیین نمود. همچنین نتایج و آنالیز تعیین توالی تعدادی از نمونه های مثبت در اسب و الاغ نیز موید آلودگی تک سمی ها به تیلریا اکویی بود. در این مطالعه در 15 رأس اسب آلودگی با کنه مشاهده شد و تعداد 37 کنه جمع آوری شد. از میان گونه های مختلف کنه جمع آوری شدهکنه های هیالوما مارژیناتوم مارژیناتوم و هیالوما آناتولیکوم اکسکاواتوم شیوع بیشتری نسبت به سایر گونه ها داشتند. در این بررسی همچنین آلودگی تیلریا اکویی در غدد بزاقی هیالوما آناتولیکوم اکسکاواتوم و رپی سفالوس بورسا با روش pcr مشخص گردید. بر اساس یافته های این مطالعه، بیماری در استان خراسان شمالی در بین تک سمی ها به صورت آندمیک شیوع دارد. همچنین میزان آلودگی تیلریا اکویی در مقایسه با بابزیا کابالی بالاتر بود. به نظر می رسدکنه هایهیالوما آناتولیکوم اکسکاواتوم و رپی سفالوس بورسا قادر به انتقال تیلریا اکویی هستند.

مطاله ای جامع روی جمعیت شتر های استان خراسان شمالی، جنوبی و رضوی انجام شد تا اطلاعات اپیدمیولوژیک در مورد وضعیت بیماری تب هموراژیک کریمه-کنگو در این حیوان بدست آید. در فاصله زمانی خرداد ماه سال1391 تا فروردین ماه 1392 یازده شهر یا شهرستان از سه استان فوق به صورت خوشه انتخاب شد. از هر خوشه حداقل چهارده شتر انتخاب و نمونه گیری شد. در این مطالعه از rt-pcr جهت بررسی ژنوم ویروس cchf در کنه ها و از الیزای igg اختصاصی cchf جهت بررسی شترها استفاده شد. جمعا 200 شتر مورد بررسی قرار گرفت. آلودگی با کنه در 170 شتر دیده شد و 480 کنه سخت (133 ماده و 347 نر) جمع آوری گردید. تنها یک جنس کنه هیالوما و چهار گونه آن در شترهای این مناطق وجود داشت. در این بین کنه هیالوما درومداری کنه غالب در شترهای این مناطق بود. ژنوم ویروس cchf در 49(2/10%) کنه از مجموع 480 کنه دیده شد. ژنوم ویروس cchf در کنه های هر 3 استان دیده شد. جهت بررسی سرمی جمعا 170 شتر نمونه گیری شد. هر سه استان دارای نمونه مثبت بود و 6 محل از مجموع 11 منطقه نمونه گیری شده دارای نمونه igg مثبت بود. در مجموع 3/5% آلودگی سرمی مشاهده شد. بیشترین مواردigg مربوط به نهبندان در خراسان جنوبی بود. در این مطالعه 8 نمونه از مجموع 9 نمونه مثبت مربوط به شتر های ماده بود.

کنه های سخت در حال حاضر مهمترین انگل خارجی تاثیر گذار بر دامهای اهلی و وحشیدر کشور های مختلف می باشند و انتشار جهانی دارند. انگل مذکور باعث ضرر اقتصادی از طریق کاهش تولید گوشت و پوست و فرآورده های خام دامی می شود. نظر به اهمیت کنه ها به عنوان تهدیدی برای سلامت انسانها و دامها و خسارات اقتصادی ناشی از آن، کنترل جمعیت کنه ها امری ضروری به شمار می رود . روشهای کنترل کنه ها شامل کنترل شیمیایی، کنترل بیولوژیک، استفاده از واکسن، مدیریت مراتع و استفاده از نژادهای مقاوم می باشند. در این روش با استفاده از سموم کنه کش با کنه ها مبارزه می شود. مصرف سموم علیرغم معایب آن از جمله آلودگی محیط زیست، باقی ماندن در شیر و گوشت، ایجاد مقاومت و همینطور احتمال ایجاد مسمومیت در دام و انسان، هنوز هم کاربردی ترین و موثرترین روش برای کنترل کنه ها می باشد.در سالهای اخیربحث مقاومت به سموم شیمیایی در کنه ها و سایر بند پایان به طور جدی مطرح شده است.مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان مقاومت به سموم مکتومیل و بلوتیک درگله های گوسفند در منطقه مشهد مقدس در شرایط فارمی انجام گرفت. برای انجام این مطالعه 2 گله گوسفند داشتی و از هر گله 60 راس گوسفند آلوده به کنه انتخاب شدند.هر گوسفند بایستی حداقل به 10 کنه آلوده می بود. تعداد 40 راس به عنوان گروه آزمایش و 20 راس به عنوان گروه کنترل با استفاده از پلاک گوش شماره گذاری شدند. سپس دامهای گروه آزمایش در دو گله توسط سموم مکتومیل و بلوتیک (هر گله با یک سم) بر اساس دستور العمل شرکت های تولید کننده، به روش اسپری سمپاشی شدند. آنگاه در روزهای 2 ، 7 بعد از کاربرد سم، تعداد کنه های موجود بر روی بدن هر کدام از دامهای گروه آزمایش و کنترل شمارش شده وثبت شد ندو با استفاده از فرمول آبات کارایی هر کدام از سموممحاسبه شد. نتایج نشان داد که کارایی این سموم 100% بوده و هیچگونهمقاومتی نسبت به این دو سمدر کنه ریپی سفالوس تورانیکوس که دام های مورد آزمایش شدیدا به آن آلوده بودند دیده نشد.