امروزه شبکه بین خودرویی توجه زیادی را به خود جلب نموده است. در این شبکه ها خودروها توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر را دارند. بنابراین رانندگان آکاهی بهتر از آنچه که در محیط رانندگی خود در جریان است کسب می نمایند و سریع می توانند در یک وضعیت غیرطبیعی عکس العمل نشان دهند. مسائل امنیت و حفظ حریم خصوصی در شبکه بین خودرویی باید حل شوند. بدون امنیت و تضمین حریم خصوصی ، دشمن در شبکه بین خودرویی می تواند با ایجاد اطلاعات ساختگی سبب گمراه شدن رانندگان دیگر شود و حتی منجر به تصادف عمدی شود، و یا با جمع آوری پیام های ترافیک معمول خودرو مورد نظر، مکان آن را پیگیری کند. بنابراین، رسیدن به احراز هویت ناشناس برای تامین امنیت، تبدیل به یک نیاز اساسی در شبکه بین خودرویی شده است. به علاوه، حفظ حریم خصوصی مشروط، با حفظ اطلاعات خصوصی مربوط به کاربر، شامل نام راننده، پلاک، سرعت، موقعیت، و مسیرهای رفت و آمد بدست می آید، در حالی که مسئولین باید قادر به آشکارکردن هویت فرستندگان پیام در صورت یک رویداد اختلاف ترافیک، مانند تحقیقات صحنه تصادف شوند. در طول سال گذشته، بسیاری از طرح های احراز هویت ناشناس گزارش شده است، که به دو طرح بر اساس امضای گروه و احراز هویت مستعار تقسیم شده اند این دو گروه به خوبی می توانند مسائل امنیت و حریم خصوصی را حل نمایند. با این حال، با توجه به محدودیت های پهنای باند و قدرت محاسبات شبکه بین خودرویی، کارایی این طرح ها بحث برانگیز می باشد. اندازه گواهی لیست ابطال (crl) و هزینه چک کردن دو معیارهای عملکرد مهم برای مکانیزم ابطالی در شبکه بین خودرویی می باشد. متاسفانه، طرح های احراز هویت مستعار مستعد برای تولید یک crl بزرگ هستند در حالی که هزینه چک کردن در طرح های مبتنی بر امضا گروه برای وسایل نقلیه با قدرت محاسبات محدود غیر قابل قبول است. کارهای انجام شده در این زمینه ها را تحلیل کرده و ضعف های آن ها را بیان می کنیم، برای بهبود امنیت شبکه بین خودرویی، دو روش جدید و امن در زمینه امضای گروهی و گواهی های مستعار موقت با استفاده از نگاشت آشوب چیبیشف ارایه می شود. پروتکل های پیشنهاد شده مشکلات پروتکل های موجود را حل می کند. از طرف دیگر کارایی پروتکل ها از نظر سربار محاسباتی و ارتباطی برای حالتی که شبکه خیلی پویا است موضوع مهمی می باشد. بنابراین روش های ارائه شده از نظر هزینه ارتباطی و محاسباتی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.