بررسی ها و پیمایش های فراوان در طی دو دهه گذشته نشان می دهند که 60 الی 80 درصد از شرکت ها به اهداف استراتژیک خود دست پیدا نمی کنند، در حالی که مطالعات نشان می دهند که بیش از 70 درصد علت شکست استراتژی ها در مرحله پیاده سازی آن نهفته است (نورتون و کاپلان 2008) و یکی از عوامل اصلی در پیاده سازی استراتژی ها برقراری ارتباط بین لایه استراتژیک و عملیاتی سازمان با هم می باشد (لشکر بلوکی، مجتبی 1390) در سازمان های پروژه محور که از طریق مجموعه ای از پروژه ها به کسب و کار می پردازند، پس از تبدیل استراتژی های سازمان به اقدامات اجرایی بخشی از استراتژی توسط پروژه ها که همان واحدهای عملیاتی هستند به اجرا در می¬آید در نتیجه استراتژی باید در قالب بهترین پروژه هایی که امکان دست یابی به اهداف را میسر می¬سازند درک شود و با اجرای موفق پروژه ها، پیاده سازی استراتژی مد نظر سازمان نیز تضمین شود. بر اساس تجربیات کسب شده در دهه های اخیر مدیریت پورتفولیو پروژه ها یکی از بهترین ابزارهایی است که برای این منظور پیشنهاد می شود. این ابزار مدیریتی از طریق مجموعه ای از فرایندها پیاده سازی می شود. اما صرف وجود یک خط تولید کارا و مطمئن هیچ تضمینی برای تولید محصول مطلوب نخواهد داشت بلکه ایجاد ساختاری مناسب که فرایندها در آن دارای عملکرد مناسبی باشند پیش نیازی اساسی است. بنابراین در این پژوهش با کمک معیارهایی از مدیریت عمومی، مفهوم و چارچوب ساختار شکل گرفته، در ادامه و پس از انطباق دادن معیارها با محیط پورتفولیو، ساختار ایده آل برای مدیریت پورتفولیو شناسایی و پیشنهاد گردید، سپس به منظور راستی آزمایی موارد بدست آمده، معیارها در سازمان مورد مطالعه (بخش پروژه های سرمایه گذاری گروه مپنا) مورد آزمون قرار گرفت و خروجی آن شناسایی اختلافات بین ساختار ایده آل و ساختار موجود و دلایل آن بود و در نهایت با کمک مصاحبه ها و منابع علمی ارائه راه کارهایی در حل این فاصله ها با هدف کمک به سازمان مورد مطالعه در بهبود کارکرد های جاری خود و ارتقاء و گسترش دانش مدیریت پورتفولیو در ادبیات صورت پذیرفت.