در دهه های اخیر، به دلیل هم پیوندی هر چه بیشتر اقتصادها با هم، شرکت ها و تجار دریافتند که مشارکت نکردن در بازارهای جهانی یک انتخاب طولانی مدت نخواهد بود. اما برای تصمیم گیری درست در مورد نحوه این مشارکت باید به عوامل بسیاری توجه کرد. یکی از این عوامل، محیط کسب وکار کشور مقصد است. در این پژوهش، با استفاده از تکنیک ahp ، شاخص های تسهیل کسب وکار معرفی شده توسط بانک جهانی، در انتخاب هر کدام از روش های ورود منتخب اولویت بندی شده اند. نتایج نشان داد که شاخص تجارت فرامرزی بیشترین اهمیت را در انتخاب صادرات به عنوان روش ورود به کشور مقصد دارد. همچنین شروع کسب وکار مهمترین شاخص در انتخاب روش ورود سرمایه گذاری مستقیم خارجی است و مهمترین شاخص برای هر دو روش ورود لیسانس و سرمایه گذاری مشترک، شاخص پایبندی به قرارداد می باشد