هدف از این پژوهش، بررسی ادراک از تهدید و نزدیکی گروه های سیاسی شیعی و کردی به ایالات متحده آمریکا و تأثیر این احساس بر روابط آنها با امریکا است. در حقیقت، پاره ای عوامل داخلی و خارجی وجود دارد که سبب احساس نوعی تهدید در میان این دو گروه شد که تنها راه حل برطرف نمودن این احساس را اتحاد با قدرت بزرگ و یک نیروی خارجی می دیدند. استدلال پژوهش این گونه مطرح می شود که با توجه به واگرایی داخلی قومی و مذهبی در عراق که حاصل شرایط تهدید آمیز منطقه ای و بین المللی و نیز اوضاع داخلی این کشور است، نوعی ادراک از تهدید یا احساس تهدید و ناامنی برای دو گروه عمده مردم عراق یعنی شیعیان و کردها ایجاد شده است. این مساله با توجه به حضور ایالات متحده امریکا در عراق و عدم اطمینان این گروه ها و بالتبع دولت جدید عراق، به قدرت های منطقه ای، به دلیل تفاوت ایدئولوژی و منفعت طلبی آن ها همانند ترکیه و عربستان، باعث نزدیکی آن ها به ایالات متحده امریکا و همپیمانی با آن شده است. بر این مبنا، بررسی و تجزیه و تحلیل این عوامل ادراک از تهدید و چرایی اتحاد با ایالات متحده، مسئله ای حائز اهمیت است. در این راستا، ابتدا به کلیات پژوهش و پیشینه موضوع پرداخته می شود؛ سپس، ادراک از تهدید، به عنوان چهارچوب مفهومی بیان می شود؛ و در ادامه، وضعیت گروه های مهم سیاسی عراق تا قبل از سال 2003، مورد تبیین قرار می گیرند؛ در پایان نیز به نقش ایالات متحده آمریکا در رابطه با حمایت و جلب اعتماد شیعیان و کردها و عوامل ادراک از تهدید نیروهای شیعی و کردی عراق خواهیم پرداخت.