در این پژوهش سعی شده تا با اتخاذ روش تحلیلی ـ توصیفی و با بهره¬گیری از نشانه¬شناسی و خرده نظام آن نشانه¬شناسی مکان و اقلیم به تحلیل جایگاه مکان و اقلیم در آثار رادی پرداخته شود. بررسی متون در نشانه¬شناسی به عنوان بخشی از یک رسانه یا ژانر مورد تحلیل قرار می¬گیرد، تئاتر و درام به عنوان یکی از مهم¬ترین رسانه¬هایی که بسیاری از ویژگی¬های لازم و اساسی را برای تحلیل نشانه¬شناختی دارند، مورد توجه بسیاری از تحلیل¬گران و نشانه¬شناسان قرار گرفته است. از آن¬جایی که مکان یکی از عناصر اصلی درام است، می¬توان از ارتباط مکان با دیگر اجزای درام برای تحلیل نشانه شناختی آن استفاده کرد. مسئله¬ی اصلی این تحقیق پیدا کردن مهم ترین شاخصه¬های اقلیمی و مکانی در آثار نمایشی رادی و طبقه¬بندی شاخص¬های مذکور و مطالعه¬ی نمایشی آن¬ها است. تحقیق حاضر در عین حال سعی دارد تا به یک ارزیابی علمی از مکان و اقلیم و نقش آن در آثار رادی بپردازد. با توجه به بررسی¬های انجام شده، می¬توان گفت مکان و اقلیم نقشی اساسی در آثار رادی دارند. با توجه به تحلیل نشانه¬شناختی این متون می¬توان به ارتباط مکان با سایر عناصر درام مانند شخصیت پردازی، کنش و پیرنگ پی برد. مکان می¬تواند نقش اساسی در نمود هر کدام این جلوه¬های نمایشی داشته باشد.در این پایان¬نامه تحلیل نشانه¬شناختی مکان با استفاده از مکان¬پردازی کلامی(دستورصحنه و شاخص¬های کلامی) و مکان¬پردازی غیرکلامی (روابط میان صحنه و خارج صحنه، روابط میان یک مکان ماوقع، روابط میان چند مکان ماوقع مختلف) صورت گرفته است. این امر نشان می¬دهد که چگونه تحلیل نشانه¬شناختی مکان و اقلیم در درام می تواند مفید باشد و جنبه های مختلفی از ویژگی¬های درام را مشخص کند.