سلامت به عنوان شکلی از سرمایه گذاری، ابزاری برای حفظ توانایی و بهره وری نیروی کار تلقی می شود. سلامت و بهداشت مناسب توان نیروی کار را افزایش می دهد؛ که متعاقبا منجر به افزایش تولید و رشد اقتصادی می گردد. سلامت به صورت مستقیم با افزایش ذخیره ی سلامت افراد و به صورت غیر مستقیم با افزایش انگیزه ی ادامه تحصیل و یادگیری مهارت های بهتر، افزایش بهره وری و رشد اقتصادی را به همراه خواهد داشت. از این رو، در این تحقیق، اثر سلامت بر رشد اقتصادی ایران در چارچوب مدل های رشد درون زا و با الهام از کار منکیو، رومر و ویل (1992) و هم‏چنین مطالعه نالس و اوون (1997) بررسی گردید. به این منظور، با استفاده از الگوی خود رگرسیو با وقفه توزیعی (ardl)، اثر سلامت به همراه سرمایه فیزیکی، صادرات و جمعیت بر رشد تولید ایران طی دوره زمانی 1350- 1388 مورد بررسی قرار گرفت. برای اندازه گیری متغیر سلامت از شاخص امید به زندگی و نرخ مرگ و میر کودکان زیر 5 سال استفاده گردید. نتیجه حاصل از این مطالعه نشان می دهد که افزایش امید به زندگی و کاهش نرخ مرگ و میر کودکان که نشان دهنده توسعه یافتگی سلامتی است، تاثیر مثبت بر رشد اقتصادی ایران داشته اند.