زمینه: افزایش سن مانند بسیاری از صفات پیچیده از تعامل میان ژنوم و شرایط محیطی حاصل می گردد و اپی ژنتیک به عنوان یک مکانیسم رابط مرکزی، این دو عامل را به هم مرتبط می سازد. مطالعاتی برای یافتن صفات وابسته به سن و نشانگرهای زیستی که پیش بینی کننده طول عمر و خطر بروز مرگ می باشند انجام شده، اما هنوز هیچ توافق جامعی وجود ندارد. دوقلوهای همسان یک مدل مناسب برای مطالعه تغییرات اپی ژنتیک مرتبط با افزایش سن هستند. mirna ها ملکول های تنظیم کننده کوچک 22 نوکلئوتیدی هستند که به عنوان یکی از مکانیسم های اپی ژنتیکی دخیل در فرایند افزایش سن شناخته شده اند. مواد و روش ها: در این مطالعه تفاوت بیان mir-24، mir-106a ، mir-107 و mrna های هدفشان (به ترتیب p16, p21 و cdk6) که در تنظیم چرخه سلولی و فرایند افزایش سن نقش دارند بررسی شد. میزان بیان ژن های مورد نظر روی نمونه خون دوازده جفت دوقلوی همسان که از سلامت کامل برخورار بودند، در چهار رده سنی( نوزاد تازه متولد شده، 15 تا 17، 28 تا 30 و 45 تا 50 سال با استفاده از روش qrt-pcr مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها:عدم تطابق معنی داری در میزان بیان mir-24، mir-106a ، mir-107 و mrna های هدفشان ما بین دوقلوها در همه رده های سنی مورد بررسی در این مطالعه وجود داشت. اما بیشترین عدم تطابق بیان، در هر سه mirna ، در رده سنی 15 تا 17 سال مشاهده شد. یافته ها همچنین گویای افزایش میزان عدم تطابق در بیان cdk6، p16 و p21 در سن 15 تا 17سال نسبت به نمونه خون بند ناف بودند. میزان بیان هر سه mirna، در این چهار رده سنی، با افزایش سن به صورت معنی داری افزایش یافت . در هماهنگی با این افزایش بیان، کاهش معنی دار بیان mrnaهای هدف مورد بررسی با افزایش سن، مشاهده شد. نتیجه گیری: به طور کلی عوامل محیطی می توانند باعث عدم تطابق در بیان mirnaها و mrnaها در دوقلوهای همسان با ذخیره ژنتیکی یکسان گردند. در این میان به نظر می رسد بیشترین میزان تاثیر پذیری از عوامل محیطی در رابطه با بیان mirnaهای مورد بررسی و mrnaهای هدفشان تا سن 15 تا 17 سال رخ می دهد. به طور کلی افزایش بیان mir-106a، mir-24 و mir-107 و یا کاهش بیان cdk6، p16 و p21 طی افزایش سن را می توان شاخصی جهت افزایش سن تلقی گردد.