در این پایان نامه یک روش کنترلی جدید مبتنی بر روش های کنترل هوشمند، به منظور بهبود عملکرد میرایی سیستم قدرت در برابر نوسانات بین ناحیه ای در ساختار کنترلی ناحیه گسترده ارائه شده است. از آن جا که سیستم قدرت یک سیستم غیرخطی، متغیر با زمان و مرتبه بالاست، کنترل کننده های سنتی که به شیوه های کلاسیک و خطی طراحی می گردند، علی الخصوص برای سیستم های قدرت وسیع امروزی که در معرض اغتشاشات گوناگون قرار دارند، جوابگو نیستند. اتصالات ضعیف مابین نواحی بزرگ تولیدی و بار، در بسیاری از سیستم های قدرت بزرگ، ، احتمال وقوع نوسانات بین ناحیه ای با فرکانس و میرایی پایین را افزایش می دهد. امروزه با پیشرفت سیستم های اندازه گیری ناحیه گسترده و تکنولوژی pmuها، امکان اندازه گیری سریع و دقیق متغیرهای سرتاسر سیستم فراهم شده است. بدین ترتیب اطلاعات دینامیکی شبکه در کسری از ثانیه در دسترس قرار گرفته و تصویری منسجم از سیستم قدرت را در هر لحظه در اختیار قرار می دهد. این امکانات دریچه های جدیدی را در کنترل میرایی سیستم قدرت می-گشاید. زیرا که امکان تشخیص به موقع و کنترل مناسب تر نوسانات بین ناحیه ای را در اختیار قرار می دهد. از سویی دیگر استفاده از روش های کنترلی هوشمند همانند روش های مبتنی بر یادگیری می تواند بیش از پیش یارای طراحان در رسیدن به این مهم باشد. چرا که این گونه روش ها متکی بر نقطه ی کار سیستم نبوده و درنتیجه انعطاف پذیرتر هستند و توانایی کنترل سیستم حتی در برابر اغتشاشات بزرگ را نیز دارند. بنابراین، در این پایان نامه سعی شده است، کنترل کننده ای ارائه گردد که علاوه بر استفاده از اطلاعات دینامیکی راه دور به عنوان ورودی خود، هوشمند نیز باشد. در این راستا سیگنال های مناسب راه دور و مکان کنترل کننده ها، از طریق روش معیار هندسی کنترل پذیری/ رویت پذیری انتخاب شد و سپس با روش یادگیری تقویتی که در طول زمان یادگیری از الگوریتم تجمع ذرات برای رسیدن به خط مشی بهینه، استفاده می کند، کنترل کننده ی wadc طراحی شد. روش یادگیری تقویتی دارای این قابلیت است که تنها با استفاده از اندازه گیری متغیرهای سیستم، بدون نیاز به مدل آن، برای کنترل سیستم به کار گرفته می شود. نتایج روی سیستم 16 ماشینه ی 68 شینه ی استاندارد ieee تست شد. مطالعات شبیه سازی در حوزه ی زمان نشان می دهد که این نوع کنترل کننده، میرایی نوسانات بین ناحیه ای را به شکل مطلوبی بهبود می بخشد.