بحث درباره مشارکت نه فقط در ادبیات توسعه اهمیت زیادی دارد بلکه اساسا می توان آن را فرایندی تلقی کرد که ریشه در زندگی اجتماعی انسان دارد و ابعاد آن در طی زمان و برحسب الزامات دوره های مختلف تاریخ دگرگون و متکامل شده است. مشارکت در امر آموزش و پرورش نیز نقش بنیادی دارد. مشارکت مردم شرط لازم برای پویندگی تعلیم و تربیت کشور به حساب می آید و اگر ما از این مشارکت غفلت بورزیم و کم بهره مند شویم، مسلماً بسیاری از ایده ها واهداف نظام اسلامی ما در ارتباط با آموزش و پرورش محقق نخواهد شد. لذا پرواضح است که ایجاد زمینه شرکت مردم در امر تعلیم و تربیت می تواند بسیار کارساز و حائز اهمیت باشد. پژوهش پیش رو با هدف بررسی میزان مشارکت خانواده ها در مدارس ابتدایی شهرستان بهشهر و چالش های موجود، انجام شده است. پژوهش کمی و روش آن توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری در این تحقیق شامل مدیران و معلمان مدارس دوره ابتدایی و خانواده ها در سطح شهرستان بهشهر می باشد. تعداد 92 مدرسه ی ابتدایی(دولتی، غیرانتفاعی، مدارس خاص) و 450 آموزگار در این دوره مشغول به فعالیت هستند، که با بهره گیری از فرمول کوکران، نمونه ی این پژوهش، 285 نفر از فرهنگیان، شامل 57 مدیر و معاون و 228 معلم دوره ی ابتدایی در سطح شهرستان بهشهر می باشند. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی بوده است. در جمع آوری داده ها از پرسشنامه و به صورت سوالات محقق ساخته استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان مشارکت خانواده و مدارس ابتدایی بهشهر در حد مطلوب نمی باشد. 35 چالش مورد بررسی در این پژوهش، بر اساس آزمون فریدمن، در 4 عامل(جامعه، درون خانواده ای، وزارت خانه ای و درون مدرسه ای) رتبه گذاری شده اند.همچنین شرایط بومی تاثیر در میزان مشارکت خانواده ها در مدارس ندارد.