اشریشیا کلی انتروپاتوژنیک (epec)، یکی از عوامل مهم اسهال در کودکان است. در کشورهای در حال توسعه به دلیل مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها، مقاومت های آنتی بیوتیکی در ایزوله های اسهال زای اشریشیا کلی شایع می باشد. داشتن اطلاعات کافی از حضور ژن های بتالاکتامازی در پاتوژن های روده ای، از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا این امر می تواند به پزشکان در درمان مناسب بیماری کمک نماید. با توجه به این مهم، یکی از اهداف مطالعه حاضر، بررسی میزان شیوع ژن های مختلف بتالاکتاماز مانند blashv، blatem و blactx-m در ایزوله های epec جدا شده از اسهال کودکان بوده است. هدف دیگر این مطالعه، بررسی میزان شیوع ژن های جزیره پاتوژنیسیته oi-122 (مانند efa1/lifa، sen، pagc وnleb ) و برخی دیگر از فاکتورهای ویرولانس مانند lpfo113 و paa در ایزوله های بالینی epec بود. علاوه بر این، از روش هایی مانند اینتیمین تایپینگ، mlva و فیلوژنتیک تایپینگ نیز جهت ژنوتیپ بندی ایزوله های epec استفاده شد. تعداد 350 نمونه اسهال از مهر 1390 تا دی 1391 جمع اوری گردید. از 413 ایزوله اشریشیا کلی، 42 ایزوله epec بودند. میزان شیوع epec، 12 درصد بود. از 42 ایزوله epec، 16 ایزوله (1/38 درصد) تیپیک و 26 ایزوله (9/61 درصد) آتیپیک بودند. سروگروه های o111 و o55، شایع ترین سروگرو ها بودند درحالیکه حدود نیمی از ایزوله ها (2/45 درصد)، غیر قابل تیپ بندی بودند. از مجموع 42 ایزوله epec، 8 ایزوله، ژن blactx-m1 را داشتند که بررسی های نشان دادند که تمامی آن ها از نوع blactx-m15 بوده اند. همچنین ژن های blashv و blatem به ترتیب در 5/40 درصد و 19 درصد از ایزوله های epec مشاهده شدند. هیچ نوع ارتباط معناداری بین حضور ژن bfp و وجود ژن های بتالاکتامازی دیده نشد (p>0.05). 24 ایزوله (1/57 درصد) دارای اینتگرون کلاس i و 2 ایزوله (8/4 درصد) نیز دارای اینتگرون کلاس ii بودند. بیشتر ایزوله های epec (2/76 درصد) متعلق به گروه فیلوژنتیکی b1 بودند. تیپ اینتیمین ?1، شایع ترین تیپ (4/40 درصد) اینتیمین بود. از بین ژن های ویرولانس مختلف، nleb، بیشترین میزان شیوع (4/52 درصد) را داشت. پس از آن، به ترتیب ژن های lpfo113 (6/28 درصد)، pagc (19 درصد)، efa1/lifa (7/16 درصد) و sen (3/14 درصد)، بیشترین درصد فراوانی را داشتند. با این وجود، ژن paa در هیچ ایزوله ای دیده نشد. ارتباط بسیار معناداری بین حضور ژن nleb و وجود ژن bfp دیده شد (p<0.0001). سایر ژن های ویرولانس یعنی efa/lifa (p=0.008)، sen (p=0.023)، pagc (p=0.025) و lpfo113 (p=0.003) نیز ارتباط معناداری را با ژن bfp داشتند. همچنین روش ژنوتایپینگ mlva توانست 41 پروفایل اللی متفاوت را در 42 ایزوله epec از هم متمایز کند بطوریکه این ایزوله ها در 7 گروه کلونال (clonal group) جای گرفتند. همچنین انطباق تقریبی بین روش های ژنوتایپینگ مختلف در این مطالعه دیده شد. یافته های پژوهش حاضر، اطلاعات مهمی را در ارتباط با محتوا و تنوع ژنتیکی epec در اختیار ما قرار می دهد.