با توجه به اهمیت روز افزون رشد اقتصادی و جهت گیری به سمت افزایش آن در سیاست های کلان اقتصادی هر کشور، همه دولت ها سعی بر این دارند که در برنامه ها و سیاست هایی که طراحی می کنند، تمامی عواملی را که به گونه ای مستقیم یا غیر مستقیم، رشد را تحت تاثیر قرار می دهد، مدنظر قرار داده و با مطالعات و پیگیری های سیاستی به سمت و سوی رشد اقتصادی بالا با نگرش هدف بلند مدت و پایدار حرکت کنند. از طرفی، از آنجا که ارتقاء برابری جنسیتی از اهداف مهم یک اقتصاد کارآمد و از راهبردهای توسعه انسانی و اقتصادی است و با توجه به نقش کلیدی زنان به عنوان نیمی از نیروی کار فعال جامعه در فرایند توسعه و رشد اقتصادی، هدف این تحقیق، به دست آوردن میزان اثرگذاری متغیر تبعیض جنسیتی در دو حوزه آموزش و اشتغال بر رشد اقتصادی می باشد. در این راستا، با به کار گیری روش هم انباشتگی یوهانسن- جوسیلیوس و مدل تصحیح خطای برداری(vecm) به بررسی تجربی رابطه بلند مدت و کوتاه مدت بین نابرابری جنسیتی و رشد اقتصادی ایران طی دوره زمانی (1390-1350) پرداخته شده است. نتایج، نشان می دهد که؛ این دو متغیر، تاثیر منفی معناداری بر رشد اقتصادی داشته اند.