نظام طبیعت در انسان به صورتی است که نوزاد از روز ولادت نیاز به مراقبت دارد و شایسته¬ترین افراد، در انجام این وظیفه حساس و مهم والدین کودک هستند، قانونگذار نیز از طبیعت متابعت کرده، حضانت را حق و تکلیف پدر و مادر دانسته، حضانت جسمی و روحی فرزند را با هم به والدین محول کرده است، البته با لحاظ نمودن شرایطی و در صورت فقدان شرایط مورد نظر قانونگذار، و هم چنین فقدان پدر مادر، و وجود کودکان سرراهی در جوامع، مرجع صالح به نمایندگی از جامعه تمهیداتی را اندیشیده و به موقع به اجراء می¬گذارد تا کودک از این زاویه یا آسیب مواجه نگردد. از این رو تمرکز نگارنده بر بررسی تطبیقی حضانت کودک در حقوق ایران و انگلیس است و نتیجه گیری حاصل از این پژوهش نیز نمایانگر حضانت کودک از نظر ماهویی و افتراق آن از نظر شکلی در دو سیستم حقوقی می باشد.