مدل استاندارد به عنوان یک تئوری پیمانه¬ای، موفقیت چشم¬گیری در توصیف ساختار ذرات دارد. پیش بینی ذره هیگز و حضور نوترینوهای بدون جرم از جمله ویژگی¬های این مدل به شمار می¬آید. اما برای توجیه مشاهداتی نظیر نوسانات نوترینوها و بوزون هیگز در سال 2012 به همراه داه¬هایی که نشان دهنده افزایشی برای نرخ واپاشی h→γγ است؛ نیاز به فیزیک فراتر از مدل استاندارد است. در این پایان¬نامه، با معرفی مدل استاندارد ابرمتقارن کمینه و راه¬های شکست ابرتقارن در آن، احتمال افزایش نرخ واپاشی h→γγ را در این مدل ابرمتقارن مرور می¬کنیم و در آخر به مسئله جرم نوترینو می¬پردازیم.