برش مورد مطالعه در شمال شهرسلماس و در 16 کیلومتری آن، در نزدیکی روستای هودر و با موقعیت جغرافیایی 38°1918.57"n و 44°4313.18"e واقع شده است. این منطقه با توجه به تقسیمات واحد های ساختمانی-رسوبی ایران توسط اشتوکلین (1968)، این ناحیه بخشی از ایران مرکزی دانسته شده است. نبوی(1355) این منطقه را تحت عنوان زون خوی-مهاباد از زون البرز-آذربایجان تفکیک کرده است. سازند قم در برش مورد مطالعه حدود 315 متر ضخامت داشته و به سه واحد لیتولوِیکی قابل تمییز است که از پایین به بالا شامل کنگلومرای قاعده ای، سنگ آهک و مارن با میان لایه های ماسه سنگی. بر اساس مجموعه فسیل های شناسایی شده، سن نهشته های آهکی سازند قم را می توان الیگوسن پسین (late rupelian–early chattian) در نظر گرفت که با عضو آسماری پایینی سازند آسماری و عضو های a و b سازند قم مطابقت دارد. مطالعات صحرایی و میکروسکوپی منجر به شناسایی 5 میکروفاسیس شده که از منطقه کم عمق به سمت عمیق عبارتند از: 1) پکستون- گرینستون بیوکلستی ماسه ای، 2) باندستون مرجانی( coral bundstone)، 3) پکستون-گرینستون دارای فرامینی فرهای منفذدار و کورالینه سه آ، 4) پکستون دارای فرامینی فرهای منفذدار و بیوکلستی و 5) مارن دارای فرامینی فرهای پلانکتون. میکروفاسیس های شناسایی شده نشان دهنده یک محیط دریایی شلف کم عمق تا عمیق می باشد. بر اساس مطالعات چینه نگاری سکانسی و تشخیص مرزهای سکانسی یک سکانس کامل و یک سکانس ناقص در سازند قم در برش هدر (شمال غرب سلماس) تشخیص داده شده است.