نام پژوهشگر: حسن ممتاز

تشخیص نفریت لپتوسپیرایی گاو به روش pcr و رنگ آمیزی اختصاصی levaditi manovelian
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهرکرد - دانشکده دامپزشکی 1391
  نازنین کلانتری   حسین نورانی

لپتوسپیروز از بیماری های مشترک بین انسان و دام با گسترشی جهانی است. این بیماری از آن جهت که در گاو منجر به سقط جنین، مرده زایی و سپتی سمی حاد می شود بسیار حائز اهمیت است. از این رو مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش pcr و رنگ آمیزی levaditi manovelian در شناسایی نفریت بینابینی گاو طراحی و به انجام رسید. از 1000 کلیه ی بررسی شده در این تحقیق 113 مورد (3/11%) حائز تغییرات واضح پاتولوژیک بودند که نمونه های مربوط به رنگ آمیزی و انجام آزمون pcr از آن ها اخذ شد. نتایج حکایت از آن داشت که 57 مورد از کلیه ها در آزمایش هیستوپاتولوژی مبتلا به نفریت بینابینی بودند که از این بین آزمون pcr حضور باکتری در 42 مورد را به اثبات رساند. اما رنگ آمیزی اختصاصی levaditi manovelian تنها حضور باکتری در یک مورد را تأیید نمود. در بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه های کلیه عوارضی همچون نکروز سلول های پوششی، desquamation توبول های کلیوی، نفریت بینابینی تک هسته ای شدید، شکل گیری کست های هیالین در برخی لول های ادراری و فیبروز اطراف لوله ای مشاهده شد. نتایج تحقیق حاضر حکایت از حساسیت بالای آزمون pcr نسبت به رنگ آمیزی اختصاصی levaditi manovelian در شناسایی ابتلا به نفریت بینابینی لپتوسپیرایی در گاو داشت.

بررسی اثرات باکتریایی گیاهان بومی استان چهارمحال و بختیاری بر روی helicobacter pylori
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه الزهراء - دانشکده علوم پایه 1393
  پریسا مرادی   ابراهیم رحیمی

چکیده مقاومت سوش های h.pylori به آنتی بیوتیک های رایج در قسمت های مختلف جهان رو به افزایش است. یافتن داروهای جدید و موثرند h.pylori مهم است و در این میان گیاهان منابع مهمی هستند. در ایران مقدار زیادی از عصاره های گیاهی در طب سنتی برای درمان انواع بیماری های گوارشی مورد استفاده قرار می گیرد وچندین مطالعه بر روی خواص مفید گیاهان ایرانی در جلوگیری از زخم معدی انجام شده است. هدف این مطالعه بررسی اثرات ضدباکتریایی چند عصاره گیاهی شامل سنبل الطیب هندی (valeriana jatamaneia) ، سنبل الطیب بومی(valeriana officinalis)، آویشن دنائی (thy mus daenensis) و مرزه بختیاری (satureja bachtiarica) یا مرزه کوهی بر سوش های کلینیکی مقاوم به آنتی بیوتیک h.pylori بوسیله دیسک فیوژن و روش رقت در آگار بود. ترکیبات شیمیایی اسانس که بیشترین اثر را داشت ( مرزه بخیتاری) بوسیله gc-ma شناسایی شد. کارواکرون (%5/45)، تیمول (%9/27) ترکیبات اصلی اسانس به همراه پاراسیمن (%4/4) گاما-ترپینن (%4). اسانس مرزه بختیاری فعالیت ضد باکتریایی قوی بر روی سویه های کلینیکی h.pylori نشان داد (17.6±1.1 mm and 0.035±0.13 µl/ml) کارواکرون ترکیب اصلی یک نقش چشمگیری در این اثر داشت در حالی که در حضور تیمول اثر ضدباکتریایی کارواکرون کاهش یافت. بنابراین اسانس مرزه بختیاری می تواند برای درمان عفونت های h.pylori استفاده شود. مطالعات بیشتری به منظور مشخص کردن بهتر مکانیسم عمل آن برروی h.pylori لازم است. کلمات کلیدی: مرزه بختیاری، هلیکوباکتر پیلوری، کارواکرول، thymol; p-cymene; ?-terpinene?

مقایسه ردیابی ملکولی و سرولوژیک ویروس اکابان در نشخوارکنندگان اهلی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهرکرد - دانشکده دامپزشکی 1392
  زینت داوودی   غلامعلی کجوری

تحقیق حاضر با هدف بررسی سرولوژیک و مولکولی آلودگی به ویروس آکابان در نشخوارکنندگان اهلی به انجام رسید. بدین منظور با مراجعه به دامداری ها و پس از اخذ تاریخچه، اقدام به خرید مواردی که پیش از این دچار سقط جنین و یا مرده زایی بودند می شد. در مجموع پس از مطالعه جمعیتی بالغ بر 2400 رأس، مجموعاٌ 60 رأس دام مشکوک مشتمل بر 20 رأس گاو، 20 رأس گوسفند و 20 رأس بز، جداسازی و به کشتارگاه ارجاع شدند. ابتدا در سالن انتظار اقدام به خونگیری از ورید وداج و پس از کشتار ضمن بررسی دقیق لاشه و طی شرایط آسپتیک اقدام به نمونه برداری از رحم شد. نمونه ها در اسرع وقت و در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل و تا زمان انجام آزمون الایزا و rt pcr بترتیب در برودت 20- و 70- درجه سانتیگراد نگهداری شدند. قبل از انجام هر گونه آزمایش ابتدا نمونه های سرمی از نظر حضور پادتن بر علیه بروسلا مورد بررسی قرار گرفتند و آزمون های سرولوژیک و مولکولی تنها بر نمونه های عاری از بروسلوز صورت پذیرفت. برای انجام آزمون الایزا از کیتid screen akabane competition ساخت کشور فرانسه و جهت انجام rt pcr از روش مندرج در رفرنس 30 بهره گرفته شد. با انجام آزمایشات مرسوم جهت شناسایی بروسلوز 3 رأس گوسفند مبتلا شناسایی شدند و بدین ترتیب مجموعاٌ 57 رأس دام وارد مطالعه شدند که نتایج آزمون الایزا حکایت از مثبت بودن یک مورد گوسفند و مشکوک بودن 3 رأس بز داشت. بر این اساس میزان آلودگی به ویروس آکابان در جمعیت مورد مطالعه01/7 برآورد شد. اما در بررسی مولکولی بافت رحم تمامی نمونه ها عاری از آلودگی به ویروس آکابان تشخیص داده شدند. بر این اساس چنین نتیجه گیری می شود که بر اساس حجم نمونه برداری صورت گرفته، بافت رحم کمتر به عنوان بافت حامل این ویروس مطرح است. از این رو می طلبد که در آینده تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت پذیرد.