در سالهای اخیر بسیاری از محققان به موضوع بازیهای زبانی و تأثیر آنها بر یادگیری زبان دوم پرداخته و موارد مربوط به بازیهای زبانی را هم در کلاس درس و هم بیرون از کلاس شناسایی کرده اند. با این حال، تنها تعداد معدودی از این تخقیقات کیفی بازیهای زبانی را با فعالیت های کلاسی درهم امیخته اند. تحقیق حاضر تأثیر احتمالی فعالیت های زبانیِ بازی-محور همراه با توجه برنامه ریزی شده به ساختار زبان را بر دانش دستوری زبان آموزان ایرانی در نوشتار کنترل شدة آنان مورد بررسی قرار داده است.در این مطالعه، با به کار گیری روش پیش آزمون و پس آزمون، فعالیت های زبانی تکلیف-محور معنادار با محوریت ساختارهای زبانی خاص در طول دوازده جلسه به شرکت کننده گان عرضه شد .این فعالیت های زبانی با انواع بازیهای زبانی از جمله بازی معنایی زبان، خلق موقعیت های خیالی، داستان سرایی شفاهی، بازی با ساختارهای زبان، بازی کاربردشناسی زبان، بازی زبانشناسی و رقابت کلامی آمیخته شدند. در طی جلسات از فعالیت ها و بخش هایی که بیانگر روش تحقیقی به کار برده شده بودند، یادداشت برداری های میدانی بعمل آمد و نمونه هایی از آنها ضبط شد. نتایج تحقیق، برتری فعالیت های زبانی بازی- محور بر فعالیت های زبانی غیربازی محور را به وضوح نشان داد و یاددآوری بهترِ آنها توسط زبان آموزان را آشکار ساخت. این تحقیق مدرسان زبان را به ترکیب فعالیت های زبانی بازی محور با توجه برنامه ریزی شده به ساختار زبان در کلاس های آموزش زبان انگلیسی فرامی خواند و منبع مناسبی از این گونه فعالیت ها را جهت ایجاد یک فضای لذت بخش و ارام در کلاس برای آنان فراهم می سازد. واژه های کلیدی: بازی های زبانی، یادگیری زبان دوم، آموزش تکلیف-محور، توجه برنامه ریزی شده به ساختار زبان، طنزو شوخی، زبان آموزان ایرانی