عدم قطعیت حاکم بر محیط صنعت معدنکاری و خطرپذیری های ناشی از آن، مدیریت این حوزه را در ارزش گذاری پروژه ها با چالشی جدی مواجه می کند. رویکرد اختیارات حقیقی (roa)، عدم قطعیت و ریسک و همچنین انعطاف‏پذیری مدیریتی را برای پاسخ به این عدم قطعیت‏ها در ارزیابی لحاظ می‏کند. سالهاست که روش رایج در ارزش‏گذاری صنایع معدنی، روش سنتی جریان نقدینگی تنزیل یافته استاندارد (dcf) است، در حالی که قطعی بودن اطلاعات از فرض‏های اولیه این روش بوده و این موضوع با عدم قطعیت موجود در پروژه‏های معدنی در تعارض است. این تحقیق ضمن مقایسه این روش‏ها، نقش اختیارات حقیقی را درتحلیل یک صنایع معدنی( طرح فولاد میانه) مورد بررسی قرار می‏دهد. در روش جریان نقدینگی تنزیل یافته، ارزش خالص فعلی (npv) پروژه، منفی برآورد شده است. اما در تحلیل اختیارات حقیقی به دلیل در نظر گرفتن عدم قطعیت تحت عنوان عامل ناپایداری، تحلیل طرح واقعی‏تر می‏باشد. در روش اختیارات با در نظر گرفتن اختیار گسترش، انتظار، کوچک‎سازی و تعطیلی پروژه، ارزش انتظاری برای پروژه با ارزش تخمینی روش جریان نقدینگی متفاوت می‏باشد و در هر سال از عمر طرح بهترین و سودآورترین تصمیم گرفته شده است و ارزش افزوده‎ای را برای هر یک از اختیارات در مقایسه با روش سنتی جریان نقدینگی به وجود می‏آورد. برای ارزش‏گذاری اختیارات در روش اختیارات حقیقی، از درخت دوجمله‏ای و شبیه‏سازی مونت کارلو با کد نویسی در نرم‏افزار matlab استفاده شده است. که در هر دو روش نتایج نشان می‏دهد که هر کدام از اختیارات کوچک‏سازی، گسترش، انتظار و تعطیلی پروژه دارای ارزش افزوده‏ای است که در شرایط اجرای طرح دارای توجیه اقتصادی می‏باشند.