چکیده: این پژوهش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و بهبود گوارش پذیری سیلاژ ضایعات موز با افزودن اوره اجرا گردید. برای این منظور، ضایعات موز که شامل ساقه و برگ و ریشه نابجای درخت موز است، جمع آوری و سپس جهت سیلو نمودن به قطعات 1-3 سانتی متری بصورت دستی خرد گردیدند، آنگاه با مقادیر 0، 1، 2 و 3 درصد اوره در سطل های پلاستیکی سیلو گردید. تیمار 1 شامل ضایعات موز سیلو شده بدون اوره + کاه و خرما، تیمار 2 شامل ضایعات موز سیلو شده + 1 درصد اوره + کاه و خرما، تیمار 3 شامل ضایعات موز سیلو شده + 2 درصد اوره + کاه و خرما، تیمار 4 شامل ضایعات موز سیلو شده + 3 درصد اوره + کاه و خرما بوده پس از 60 روز سیلوها باز شد و ابتدا ph ، سپس ترکیبات شیمیایی شامل: ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، خاکستر، چربی، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری تجزیه-پذیری ماده خشک و گوارش پذیری تیمارهای مورد مطالعه به ترتیب از روش کیسه های نایلونی و آزمون تولید گاز استفاده گردید. نتایج نشان داد که تیمار 3% اوره (تیمار4)، با مقدار 15% بیشترین میزان cp را داشت (05/0p<). بیشترین میزان ndf نیز مربوط به تیمار 4 به میزان 90/80% بود. همچنین، تیمارهای مورد مطالعه از لحاظ تجزیه پذیری ماده خشک در زمان های مختلف انکوباسیون تفاوت معنی داری (05/0p<) را نشان دادند. بطوریکه در اکثر زمان ها، تیمار 4 بیشترین و تیمار 1 کمترین درصد تجزیه پذیری را نشان دادند. نتایج حاصل از حجم گاز تولید شده نشان داد که تیمار 4 و 1 به ترتیب بیشترین و کمترین حجم گاز تولید شده را داشتند و پس از 96 ساعت انکوباسیون برای تیمارهای مختلف از 50/50 تا 03/60 میلی لیتر متغیر بود. در مورد گوارش پذیری ماده آلی، نیز تیمار 4 بیشترین و تیمار 1 کمترین میزان را داشته اند. نتایج ترکیبات شیمیایی، تجزیه پذیری و گوارش پذیری تیمارهای مورد مطالعه نشان داد که افزودن اوره باعث بهبود ارزش غذایی ضایعات موز می گردد.