کوبش لیزری به عنوان یک فرایند پس پردازش، جهت بهبود خواص قطعه کار شناخته می شود. در این روش پالس لیزر با برخورد به قطعه کار تولید پلاسما کرده که این پلاسمای محدود شده در آب باعث تولید ضربه مکانیکی به سطح قطعه کار می شود. از این رو می توان این روش را با روش ساچمه زنی سنتی مقایسه نمود. تغییر خواص قطعه کار توسط دو سازوکار قابل ارزیابی می باشد: 1- وجود تنش پسماند فشاری زیر ناحیه کوبش شده و 2- تغییر در ریزساختار و ساختار کریستالی آن ناحیه. در این پایان نامه اثر کوبش لیزری بر روی خواص خوردگی و سختی نمونه ها را بررسی می کنیم. اجرای این فرایند مستلزم آماده سازی پرتو لیزر و قطعه کار، انتخاب پوشش جاذب و رولایه شفاف مناسب، تهیه و ساخت کنترلر موتور پله ای، تجهیز میز محرک به کنترلر و حوضچه ی آب و در نهایت آماده سازی الکترود کار و سلول شیمیایی می باشد. متغیرهای ورودی فرایند شامل قطر لکه لیزر، تعداد کوبش متوسط و شدت لیزر فرودی می باشد که اثر آن ها بر روی میکروسختی سطحی و خوردگی الکتروشیمیایی نمونه های از جنس فولاد ضدزنگ 316l و در برخی موارد فولاد 1.1740 و سوپرآلیاژ اینکونل in625 بررسی می شود. طراحی آزمایش نیز با الگوریتم دترمینان بهینه، توسط نرم افزار متلب صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان دادند که با افزایش شدت، تعداد کوبش و قطر کله لیزر، افزایش سختی سطحی و افزایش مقاومت در برابر خوردگی قابل دست یابی می باشند. از طرفی با توجه به غیرخطی بودن نتایج مشخص شد که عامل افت بعضی از آن ها آلوده شدن محیط رولایه شفاف می باشد که با تغییر شرایط آزمایش می توان به نتایج بهتری دست یافت. بهبود خواص سختی به علت تغییر ساختار کریستالی و افزایش چگالی ماده در سطح آن می باشد. از طرفی سه عامل 1- افزایش مقاومت الکتریکی به علت تغییر ساختار کریستالی، 2- افزایش نیروی لازم جهت جدا کردن اتم از نمونه به دلیل تنش پسماند فشاری موجود در آن 3- کاهش سطح قطعه کار به علت کاهش عیوب ساختاری مثل تَرَک ها بر اثر کوبش می توانند به عنوان عامل های بهبود خواص خوردگی شناخته شوند.