در میان معیارهای متفاوت سنجش عملکرد هر بنگاه، رشد به علت تأثیرگذاری بر رشد اشتغال، کاهش نرخ بیکاری و رشد اقتصادی از دیرباز مورد توجه بوده است. تئوری هایی برای تبیین رشد بنگاه در ادبیات اقتصادی مطرح گردیده که در این میان قانون گیبرا رشد بنگاه را پدیده ای تصادفی و مستقل از اندازه اولیه بنگاه دانسته است. همچنین، معدودی از تئوری ها نیز به بررسی مسیر رشد بنگاه ها در سال های اولیه حیات آن ها پرداخته اند. در این میان می توان به تئوری رشد زودهنگام اشاره نمود. این تئوری به دلیل وجود مشکلات بر سر راه رشد مستمر در این بنگاه ها و قابلیت های متفاوت بنگاه ها در حل آن، مسیرهای رشد را ناهموار و لذا قابل شناسایی و طبقه بندی دانسته است. مطالعه مسیرهای رشد به کشورهای توسعه یافته محدود شده است. از این رو، این پژوهش به منظور شناسایی عمومی ترین مسیرهای رشد و معرفی آن ها، مسیرهای رشد بنگاه ها را مورد کنکاش قرار داده است.

بنگاه های اقتصادی اگرچه در اندازه های متفاوتی به هر صنعت وارد می شوند؛ اما شرط بقا برای بنگاه ها آن است که بتوانند در زمانی معقول خود را به اندازه ی بهینه ی صنعتی که به آن وارد شده اند، نزدیک نمایند. این موضوع در ادبیات اقتصاد صنعتی با واژه ی تعدیل اندازه تبیین گردیده و از این رو، نحوه ی تعدیل اندازه نیز با عبارت سرعت تعدیل تعبیر می شود. بر این اساس، این پژوهش با هدف اصلی تعیین سرعت تعدیل اندازه طراحی گردیده و علاوه بر آن، تأثیر عوامل چهارگانه ی نوع صنعت، ساختار صنعت، سطح تکنولوژی صنعت و فاصله ی بنگاه از اندازه ی بهینه در زمان ورود بر میانگین سرعت تعدیل مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است. داده های این مطالعه نیز بنگاه های جدیدالورود سال های 81-1375 در صنایع تولیدی ایران تشکیل داده و این بنگاه ها تا سه سال تعقیب و سرعت تعدیل آن ها محاسبه شده است. با محاسبه ی متوسط سرعت تعدیل در سه سال و استفاده از تکنیک رگرسیونی داده های مقطعی، نتایج این پژوهش نشان داده اند که عوامل موثر بر میانگین سرعت تعدیل اندازه ی بنگاه به صورت معنی داری به روش اندازه گیری اندازه ی بهینه بستگی داشته است. از نظر سیاست گذاری، یافته های این پژوهش مبین عدم توانایی بنگاه های صنایع تولیدی ایران در دستیابی به سرعت تعدیل مناسب در زمان ورود بوده و از این رو، سیاست های حمایتی در دوران نوزادی لازمه ی بقای بنگاه های جدیدالورود در صنایع تولیدی ایران است.