بخش کشاورزی در ایران به لحاظ قابلیت ها و ظرفیت های قابل توجه به ویژه از نظر اقلیمی، تنوع خاک و نیروی انسانی از اهمیتی خاص برخوردار است. ولی این بخش با وجود این قابلیت ها همواره با موانعی رو به رو است که عدم توسعه در نواحی روستایی را موجب گردیده است. یکی از عمده ترین موانع قطعه قطعه بودن و پراکندگی اراضی می باشد. از انجا که اراضی حاصلخیز محدود و رشد جمعیت در نتیجه تقاضا برای مواد غذایی با روند روز افزونی در حال افزایش است با توجه به یکپارچه سازی اراضی امری ضروری تلقی می شود. تحقیق خاک بر مبنای هدف از تحقیقات کاربردی و بر اساس روش و ماهیت از نوع توصیفی – تحلیلی است. امکان سنجی یکپارچه-سازی اراضی با تاکید بر عوامل طبیعی را در دهستان حکم آباد شهرستان جوین مورد بررسی قرار داده است. در این تحقیق با استفاده از مطالعات میدانی و تکنیک های مشاهده، مصاحبه با کشاورزان و پرسش نامه محقق ساخته اطلاعات با استفاده از نرم افزارهای spss و exell مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که عوامل جامعی از قبیل منابع آب، خاک، شیب و اقلیم منطقه شرایط مناسبی را برای یکپارچه سازی فراهم کرده است. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسشنامه، کشاورزان منطقه به اجرای طرح در محدوده مورد نظر تمایل دارند. ولی موانعی از قبیل قوانین ارث، عدم حمایت نهادهای وابسته به بخش کشاورزی منطقه، افزایش طرح، عدم همکاری برخی از روستاهای دهستان مورد نظر و چگونگی اجرای طرح از جمله موانع اجرایی طرح به شمار می روند که بایستی نهادها و موسسات وابسته به بخش کشاورزی منطقه در مورد آن برنامه ریزی و حمایت کنند.