24 دانش آموز دختر سالم دارای اضافه وزن با دامنه سنی 10-12 سال (72/0±55/11 سال، وزن80/7±55/67 کیلوگرم، قد 42/1±44/155 سانتی متر و شاخص توده بدن (bmi) 47/2±84/27 کیلوگرم بر متر مربع) بدون سابقه بیماری قلبی، دیابت که فعالیت جسمانی منظمی نداشتند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی های این تحقیق، دارای bmi مساوی یا بیشتر از صدک 85 مربوط به سن و جنس خود بودند که به صورت هدفدار گزینش و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه، شامل30 دقیقه تمرین مقاومتی و10 دقیقه تمرین هوازی بود. شدت تمرینات مقاومتی 75 درصد 10 rm (معادله برزیکی برای کودکان) و حجم تمرین مقاومتی در دو هفته اول یک ست 20 تکراری، دو هفته دوم دو ست 15 تکراری و چهار هفته پایانی 2 تا 3 ست 10 تا 15 تکراری و بعد از آن 10 دقیقه تمرین استقامتی شامل دویدن با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. شاخص های آنتروپومتری از جمله قد، وزن، bmi، whr، و درصد چربی بدن و سطوح a-fabp قبل و بعد از دوره ی تمرین ارزیابی شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t همبسته و تفاوت های بین گروهی از t مستقل و برای بررسی رابطه بین a-fabpو شاخص های چاقی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. برای تفسیر داده ها از نرم افزار 17 spss و سطح معناداری برای انجام محاسبات 05/0>?در نظر گرفته شده است