صادرات به عنوان موتور محرکه اقتصاد و رمز بقای کشورها در بازارهای جهانی نقش مهمی را در عرصه اقتصاد ایفا می کند، زیرا تقویت ظرفیت های تولید و ایجاد ظرفیت های جدید ضمن هموار کردن راه توسعه صادرات نقش دولت را به عنوان تضمین کننده سرمایه گذاری های موجود و کاهش انحصار پررنگ تر می کند. نوآوری ازجمله متغیرهای کلیدی در تعیین قدرت رقابت پذیری محصولات صادراتی کشورها است و از طرفی ارتقا سطح کمی و کیفی صادرات کالاهای داخلی، نشانگر توان بالای رقابت پذیری تولیدات ملی در مقایسه با اقلام صادراتی سایر کشورها در افزایش سهم از تجارت بین المللی ست که درنهایت به بهبود موقعیت اقتصادی کشور می انجامد، لذا این دو مولفه به لحاظ نظری به نوعی با یکدیگر درآمیخته اند که این موضوع توسط تعداد محدودی از اقتصاددانان مورد بررسی قرار گرفته است. از اینرو، هدف این مطالعه بررسی تاثیر نوآوری بر صادرات کل در کشورهای منتخب درحال توسعه و توسعه یافته طی دوره زمانی 2009-2000 با رهیافت پانل دیتا و با روش تخمینی معادلات همزمان میباشد.یافته های برآورد مدل عمومی صادرات کل مطالعه حاکی در کشورهای درحال توسعه، ضرایب متغیرهای شاخص جهانی نوآوری و تولید ناخالص داخلی، مثبت و معنادار و ضرایب شاخص حکمرانی و انباشت جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی، مثبت و بی معنا است و در کشورهای توسعه یافته، ضرایب متغیرهای انباشت جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی، شاخص جهانی نوآوری، تولید ناخالص داخلی و شاخص حکمرانی، مثبت و معنادار می-باشد. برآورد مدل عمومی صادرات با فناوری برتر نیز بیان می دارد که در کشورهای درحال توسعه، ضریب متغیرهای شاخص جهانی نوآوری و انباشت جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی و تولید ناخالص داخلی، مثبت و معنادار و ضریب شاخص حکمرانی، مثبت و بی معنا است و در کشورهای توسعه یافته، ضرایب متغیرهای شاخص جهانی نوآوری، انباشت جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی، تولید ناخالص داخلی و شاخص حکمرانی، مثبت و معنادار میباشد. همچنین، بررسی اثرات غیرمستقیم نوآوری بر صادرات کل و صادرات با فناوری برتر نشان می دهد، اثرات غیرمستقیم همانند اثرات مستقیم در هر دو گروه از کشورهای درحال توسعه و کشورهای توسعه یافته، مثبت میباشد.