توسعه و گسترش استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در بازارهای پولی و بانکی کشورهای پیشرفته جهان، صنعت بانکداری کشور را در سال های اخیر به منظور به کارگیری این نوآوری به تکاپو وادار کرده است. بدیهی است کاربرد بانکداری الکترونیکی در صنعت بانکداری کشور هنگامی مفید ارزیابی می شود که سرمایه گذاری های انجام شده از جانب بانک ها در این زمینه سودآوری آنها را افزایش دهد. در این پژوهش سعی شده است که تاثیر اقدامات انجام شده از سوی بانکهای تجاری کشور را برای گسترش بانکداری الکترونیکی بر سودآوری آنها را در قالب یک مدل اقتصاد سنجی تبیین شود . مدل به کار رفته در این یک مدل پنل است که داده های 8 بانک(ملی، ملت، صادرات، مسکن، سپه،تجارت، اقتصاد نوین و صنعت و معدن) را در یک بازه ی زمانی 8 ساله(84 تا 91) مورد بررسی قرار می دهد .آزمون فرضیات با استفاده از تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره از داده های ترکیبی و همبستگی با استفاده از نرم افزار eviews نسخه 6 انجام شده است. بازده کل دارایی ها(roa) به عنوان متغیر وابسته و شاخص تمرکز بازار، اندازه بانک، تعداد ماشین های خودپرداز(پایانه فروش) هر بانک به عنوان متغیرهای توضیحی تعریف شده اند. همچنین سعی شده است از دو شاخص تعداد دستگاههای atm و pos به طور جداگانه به عنوان شاخص بانکداری الکترونیک در پنل به کار رفته استفاده شود. نتایج نشان می دهد که افزایش تعداد ماشین های خودپرداز و پایانه فروش هر بانک رابطه مستقیم و مثبتی با سودآوری آن بانک داشته اسست اما میزان همبستگی ابن رابطه چندان قوی نیست همچنین مقایسه ضرایب همبستگی در دستگاههای atm و pos نشان دهنده ارتباط بیشتر دستگاههای atm با سودآوری بانکها می باشد.