چکیده: تحقیق حاضر با هدف تعیین علت ایجاد پرز بر پارچه های پلی استر/ویسکوز با تمرکز بر مراحل انجام شده در فرآیند تکمیل پارچه به انجام رسیده است. بدین منظور نمونه هایی خام تا تکمیل شده از پارچه مقنعه ای از نقاط مختلف خط تکمیل برداشته شده و مورد آزمونهای مختلف قرار گرفته است. استحکام و ازدیاد طول پارچه و همچنین نخهای تار و پود آن به صورت جدا شده از ساختار پارچه در کنار تغییرات پارامترهای ساختاری مانند تغییر تراکم بافت و تغییرات درجه پرزدهی پارچه در هر مرحله مورد اندازه گیری و ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمونهای اولیه حاکی از آن بود که پارچه بعد از استنتر و شرینک، استحکام تار و پود خود را به مقدار زیادی معادل 80-70 درصد استحکام مشاهده شده در پارچه خام، از دست داده و دقیقاً پس از مراحل فوق، پرزدهی پارچه به شدت افزایش مییابد. لازم به ذکر است که در فرایند استنتر نمودن، پارچه به مواد نرم کننده سیلیکونی نیز جهت افزایش نرمی پارچه نهائی آغشته می شود. به منظور بررسی دقیقتر اثر فرایند استنتر کردن بر مقدار پرزدهی پارچه های مقنعه ای مورد بررسی، نمونه پارچه های بدون مشکل پرزدهی، در شرایط متفاوتی از نظر درجه حرارت، میزان کشش اعمالی و پس از آغشته شدن به مقدار متفاوت نرم کننده سیلیکونی از استنتر عبور داده شده و آزمایشات ارزیابی درجه پرزدهی و میزان استحکام آنها به انجام رسید. نتایج کلیه آزمونها با نرم افزارspss مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گفت. نتایج بدست آمده نشان داد که مراحل تکمیل بر قابلیت پرزدهی پارچه و استحکام تاری وپودی آن تأثیر معنی دار داشته است. اگر چه اثر دما و کشش اعمال شده در استنتر تاثیر چندادنی در پرزدهی پارچه ندارد ولی با افزودن نرم کن، تمایل پارچه به پرزدهی شدیداً افزایش یافته که این امر با افت شدید استحکام پارچه و نخهای تار و پود آن همراه بوده است. برای بررسی اثر نرم کننده های متفاوت بر میزان پرزدهی پارچه، از چهار نمونه نرم کن که شامل سه نوع نرم کن سیلیکونی و یک نمونه نرم کن کاتیونی بود در شرایط عملیاتی یکسان، استفاده شد. مشاهدات و بررسیهای انجام شده حکایت از افزایش تمایل پارچه به پرزدهی در حضور هر چهار نوع نرم کن داشته که با کاهش استحکام تاری و پودی نیز همراه بوده است