هدف از این مطالع? کمی بررسی ارتباط محتمل میان هوش هیجانی آموزگارن زبان انگلیسی و خود کارآمدی آنان در دبیرستان ها می باشد. علاوه بر این، هدف دوم این است که دریابیم کدام یک از مولفه های هوش هیجانی بهتر می توانند خود کارآمدی آموزگاران زبان انگلیسی را پیش بینی نمایند. پنجاه نفر از آموزگاران زبان انگلیسی از دبیرستان های مختلف (دولتی و غیرانتفاعی) استان های چهارمحال و بختیاری و اصفهان در این پژوهش شرکت نمودند. همگیآنان فارغ التحصیل رشته زبان انگلیسی (زبان و ادبیات انگلیسی، آموزش زبان انگلیسی و مترجمی زبان انگلیسی) بودند، با این تفاوت که اکثریت قریب به اتفاق از مدرک آموزش زبان انگلیسی برخوردار بودند. جهت بررسی هوش هیجانی آموزگارانزبان انگلیسی، پرسشنام? هوش هیجانی منتصب به ”بار-آن“ (1997)و به منظور مطالع? خود کارآمدی آنان، پرسش نام? خود کارآمدی آموزگاران، منتصب به ”اسکنن-موران“ و ”وولفاک هوی“(2001)مورد استفاده قرار گرفت. جهت تعیین ارتباط میان هوش هیجانی و خود کارآمدی آموزگاران، ”ضریب همبستگی گشتاور حاصلضربیپیرسون“ و به منظور بررسی میزان تاثیرگذاری مولفه های هوش هیجانی بر پیش بینی خود کارآمدی آموزگاران زبان انگلیسی، ”رگرسیون چندگانه استاندارد“ مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از ”ضریب همبستگی گشتاور حاصلضربی پیرسون“ نشان داد که میان هوش هیجانی و خود کارآمدی آموزگاران زبان انگلیسی ارتباطی معنی دار و متوسط وجود دارد. از سوی دیگر، نتایج حاصل از ”رگرسیون چندگانه استاندارد“آشکار ساخت که هوش هیجانی، بعنوان یک خصیص? واحد، قادر به پیشگویی خود کارآمدی نمی باشد. از طرفی، از میان مولفه های هوش هیجانی، کنترل انگیزش و مسئولیت پذیری اجتماعی قادرند بطور معنی داری خود کارآمدی آموزگاران زبان انگلیسی را پیش بینی نمایند.